Kilis Zeytinyağı (zeyt), Kilis’te yetişen Kilis yağlık zeytin çeşidinden elde edilen natürel sızma zeytinyağıdır. Bu zeytinlerin ağaçları orta kuvvetlidir. Orta büyüklükte yayvanca ve sarkık bir taç oluşturmaktadır. Yaprakları orta uzun geniş şekildedir. Soğuğa duyarlı değildir. Meyveleri genellikle küçük olup yuvarlaktır. Kilis zeytini ince kabuklu, çekirdeği küçük ve yağ oranı yaklaşık yüzde 33 oranındadır. Kilis Zeytinyağı'nın üretiminde, Kilis’te yetişen Kilis yağlık çeşidi zeytinler kullanılmaktadır. Zeytin yetiştiriciliği genel olarak geleneksel yöntemlerle yapılmakla birlikte, son yıllarda sulama ve gübreleme gibi kültürel işlemlerde modern yetiştiricilik yöntemleri de kullanılır. Zeytinler hasat edilirken doğal yapısına zarar verilmeden toplanması ve özelliklerini kaybetmemesi için vakit kaybetmeden sıkım işlemine alınması gerekmektedir. Zeytinler toplanmadan önce zeytin ağaçlarının altında bulunan veya gövdeden çıkmış olan ince dallar ağacın gücünü almaması için kesilir. Kilis’te araziler dağlık olmadığı için toplama işlemi daha kolay yapılmaktadır. Zeytin zamanından önce ağaçların altları temizlenir ve toprak üzerinde ağaçtan daha geniş bir hat oluşturulur. Ağacın altı ve çevresi her türlü ottan temizlenerek silkelenmeye hazır hale getirilir.  Zeytinliklerin hazırlanmasından sonra sırasıyla zeytinlerin hasat edilmesi, bekletilmeden tesislere taşınması, zeytinlerin temizlenerek yıkanması, zeytinlerin kırılması ezilmesi, öğütülmesi ve yoğrulması, ayrıştırma(Yoğunluk farkına sahip “sıvı – sıvı” veya “sıvı – katı” karışımlarının ayrıştırılması, bu aşamada zeytinyağı, karasudan ayrıştırılır) ve şişeleme gibi basamaklardan oluşmaktadır. Kilis’te eskiden Mahsere(Mahzere) denilen yerlerde geleneksel yöntemlerle üretim yapılmaktaydı. Mahsere: Kilis ağzında “suyu veya yağı çıkarılacak zeytin, üzüm gibi ürünlerin ezilerek işlendiği tesis” anlamında kullanılmaktadır. Dünyada nadir bulunan ve yumrudan üretilen zeytinlerimiz, Kilis zeytinyağı (zeyt) tanede yağ oranı açısından en zengin çeşitlerden biridir. Zeytinyağı, “Mahsere” denilen ilkel mekanik bir biçimle işenmesi sağlanmaktaydı. Mahsereler, taştan ve çoğunlukla “Kab” denilen tonozlar Üzerine oturtulmuş yapılardan oluşurdu. Birli, ikili, üçlü, pek az olarak da dörtlü “Mahsere Taşı” birimlerine ayrılır, biri sabit diğeri onun Üzerinde hayvan gücü ile döndürülen taşlar arasında ezilip “aş”, küspe haline getirilerek, ağaçtan yapma “şedde”, denilen mengenelerde sıkılırdı. Zeytin sahiplerinin getirdikleri tane zeytinler yağ haline getirilerek müşteriden, küspe artıkları ücret olarak alınırdı. Bu küspeler, zeytin mevsimi sona erince “Acı işleme” denilen bir yöntemle yeniden sıkılarak elde edilen “Acı zeyt” değerlendirilirdi. Zeytinin ezilmesinden sonra ortaya çıkan artıklar sobada veya banyo sobasında yakmak için içi boş rulolar haline getirilerek kullanılmaktadır. 

Türk Patent ve Marka Kurumu, 04.02.2022 tarihli No:1021 ile Zeytinyağı / Tereyağı dâhil katı ve sıvı yağlar kategorisinde Kilis Kırk Zeytinyağı adı  Mahreç İşareti ile tescillemiştir.