Aileler, toplumun en temel yapı taşı olarak kabul edilmekte olup, insanlık tarihindeki en eski ve en önemli sosyal kurumlardan biri olarak öne çıkmaktadır. Ancak aile yaşamının daha az incelenen bir yönü de “aile rekreasyonu”dur. Aile rekreasyonu, ailelerin birlikte gerçekleştirdiği serbest zaman aktiviteleri ve tatiller gibi özel etkinlikleri kapsar. Aile rekreasyonu, olumlu aile sonuçlarıyla ilişkilendirilen en önemli davranışsal özelliklerden biri olarak tutarlı bir şekilde tanımlanan bir olgudur. Aileler, evde veya dışarıda eğlenceli aktiviteler yapmak ve birlikte vakit geçirmek üzere seçtikleri zamanlarda, aile tatilleri ve günlük serbest zaman aktiviteleri gibi özel etkinliklere katılırlar. Son elli yılda, rekreasyon bilim insanları ailelerin serbest zaman aktiviteleri üzerindeki etkilerini incelemiş ve diğer disiplinler de bu etkileri araştırmıştır. Aile rekreasyonu, ailelerin refahını artırma amacıyla önemli bir konu haline gelmiş ve aile birlikteliği ile zamanı kültürel bir değer olarak benimsenmiştir.

Aile rekreasyonu kavramı ilk kez 1997 yılında, ebeveynlerin ve çocukların birlikte geçirdiği serbest zaman ve eğlenceli etkinlikler olarak tanımlanmıştır. Araştırmalar, aile rekreasyonunun “aile duygusu oluşturmak, çocuklara değerler ve sağlıklı yaşam biçimi öğretmek için birlikte geçirilen amaçlı serbest zaman” olarak açıklanmıştır. Bu süreç, ebeveynlik ve ailenin anlamına dair değişen fikirleri hem yansıtır hem de şekillendirir. Ebeveynler, çocuklarıyla vakit geçirmelerinin ve birlikte aktiviteler yapmalarının önemini vurgulamaktadır.

Aile rekreasyonu, aile üyelerinin uyum sağlama becerilerini artırabildiği ve ilişkilerini güçlendirebildiği ve iki ana modelde ele alınır. Bunlar çekirdek ve dengedir. Çekirdek model, aile bireylerinin evde veya çevrelerinde sıkça gerçekleştirdiği, sınırlı kaynak gerektiren ve düşük maliyetli aktiviteleri ifade eder. Bu tür aktiviteler, aile kimliğinin pekişmesine ve aile bireyleri arasında duygusal bağların güçlenmesine katkı sağlar. Çekirdek modeline örnek olarak, aile üyelerinin birlikte televizyon izlemeleri, bahçe işleriyle ilgilenmeleri veya masa oyunları oynamaları verilebilir.

Denge modeli ise, daha az sıklıkla gerçekleştirilen, genellikle ev dışında yapılan ve  daha fazla planlama gerektiren aktiviteleri kapsar. Bu modelde yer alan aktiviteler, aile üyelerinin yeni deneyimler edinmesini ve karşılaştıkları zorluklarla başa çıkma becerilerini geliştirmesini sağlamaktadır. Böylece aile içindeki esneklik ve uyum artar. Denge modeline örnek olarak Aileyle yapılan seyahatler, temalı park ziyareti, doğa yürüyüşleri verilebilir. Sonuç olarak çekirdek ve denge modelleri, aile üyelerinin arasındaki ilişkilerin iyileşmesine ve güçlenmesine katkı sağlamaktadır.