Turizm sektöründe yer alan turist rehberlerinin mesleğe kabulü ve icrası ile bu alanda hizmet veren kuruluşları düzenleyen kanundur. 6326 Sayılı Turist Rehberliği Meslek Kanunu 28331 sayılı ve 07.06.2012 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanarak, yayını tarihinde yürürlüğe girdi. Turist Rehberlik Meslek Kanunu'na dayalı olarak 29217 sayılı 26.12.2014 tarihinde Resmi Gazete’de Turist Rehberliği Meslek Yönetmeliği yayımlandı. Bu yasaya göre, 1) turist rehberleri, turistlere rehberlik hizmeti sunarlar, 2) bu hizmetin sunumu seyahat acentası hizmeti şeklinde sunulup sunulmamasına bağlı olarak iki şekilde gerçekleşebilir; seyahat acentalığı faaliyeti niteliğinde olmamak kaydıyla kişi veya grup hâlindeki yerli veya yabancı turistlerin gezi öncesinde seçmiş oldukları dil kullanılarak ülkenin kültür, turizm, tarih, çevre, doğa, sosyal veya benzeri değerleri ile varlıklarının kültür ve turizm politikaları doğrultusunda tanıtılarak gezdirilmesi şeklinde gerçekleşebileceği gibi; seyahat acentaları tarafından organize edilen turlarda düzenlenen gezi programları ile turiste bu hizmetin sunulması sağlanabilir, 4) turist rehberleri, eşlik ettikleri ziyaretçilere seçilmiş ortak bir dil çerçevesinde bilgilendirme, tanıtma hizmeti sunar, 5) bu hizmet sunulurken ülkenin değerlerinin tanıtılması, olumsuz değer yargılarının kırılması, gezilen yörenin sevdirilmesi ve hatta yerel halk ile ziyaretçi arasındaki etkileşimin kurulmasını sağlamak gibi birçok olumlu sonuçlar ortaya çıkar ve 6) turist rehberi sunmuş oldukları hizmet ile ülke imajına olumlu katkı sağlar.

Yasaya göre, turist rehberliği mesleğine kabul için aranan şartlar şunlardır; 1) Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmak, 2) başvuru tarihi itibariyle 18 yaşının doldurmuş olmak, 3) üniversitelerin turist rehberliği bölümlerinin önlisans, lisans veya yüksek lisans programlarından mezun olmak veya üniversitelerin turist rehberliği bölümü dışındaki diğer bölümlerinden en az lisans düzeyinde mezun olduktan sonra, birliklerin ve Türkiye Seyahat Acentaları Birliği’nin ortak önerileri ve Bakanlığın onayıyla turizm sektörünün ihtiyaçları da dikkate alınarak belirlenen dillerde, gerektiği hâllerde belirlenen bölgelerde, yönetmelikle kurs ve sınavlara ilişkin belirlenen usul ve esaslar çerçevesinde bakanlığın gözetimi ve denetimi altında birlikler tarafından düzenlenen ülkesel veya bölgesel turist rehberliği sertifika programını başarıyla tamamlamak, 4) bakanlığın gözetim ve denetimi altında yapacağı veya konusunda uzmanlaşmış kamu kurum veya kuruluşlarına yaptıracağı yabancı dil sınavında başarılı olmak veya yönetmelikle belirlenen yabancı dil yeterlik belgelerinden birine sahip olmak, 5) birlikler tarafından bakanlığın gözetim ve denetimi altında düzenlenen uygulama gezisini tamamlamak ve gezi sonunda yapılan sınavda başarılı olmak, 6) Türk Ceza Kanunu’nun 53. maddesinde belirtilen süreler geçmiş olsa bile kasten işlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ve kanunda belirtilen diğer suçlardan dolayı mahkûm olmamak, 7) daha önce meslekten çıkarılmamış olmak gerekmektedir.

Turist Rehberliği Meslek Kanunu dört bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde amaç kapsam ve tanımlar başlığı altında kanunda yer alan ifadelerin açıklamasına yer verilmektedir. İkinci bölümde turist rehberliği mesleğine kabul için aranan şartlar; mesleğin icrası ile meslek odalarına üyelik ve meslek sicili; disiplin cezaları ve soruşturma usulleri; turist rehberlik hizmetinin ücreti ve mesleğin korunması hususları ele alınmaktadır. Üçüncü bölümde turist rehberliği meslek kuruluşlarının kurulması ve nitelikleri; görev ve yetkileri; denetim ve gözetimleri ile meslek kuruluşlarının gelir ve giderleri bulunmaktadır. Son bölümde ise çeşitli ve son hükümler değerlendirilmektedir. Bu kapsamda kanunun yürütülmesine ilişkin hükümlerle, ek ve geçici maddeler yer almaktadır.

18132 sayılı ve 11.8.1983 tarihli Resmi Gazete’de yayınlanarak, yürürlüğe giren 2873 Sayılı Milli Park Kanunu; Türkiye’de bulunan ulusal ve uluslararası düzeyde değerlere sahip milli park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiatı koruma alanlarının tespit edilip belirlenmesine, özellik ve karakterleri bozulmadan korunmasına, geliştirilmesine ve yönetilmesine ilişkin esaslar oluşturulmuş yasal bir düzenlemedir. Orman ve Su işleri Bakanlığı’nca milli park karakterine sahip olduğu belirlenen alanlar, Milli Savunma Bakanlığı’nın olumlu görüşü, Enerji ve Tabiî Kaynaklar Bakanlığı, Kültür ve Turizm Bakanlığı ile diğer ilgili bakanlıkların görüşü de alınarak Çevre ve Şehircilik Bakanlığı’nın teklifi üzerine Cumhurbaşkanı kararı ile milli park olarak belirlenmektedir.

Yasa, sekiz bölümden oluşmaktadır. Kanunun birinci bölümünde amaç ve tanımlar, ikinci bölümünde milli park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiat koruma alanlarının tespiti için belirlenmesi, planlaması ve kamulaştırılmasına ait maddeler yer almaktadır. Üçüncü bölümde ise izinlerle ilgili maddeler yer almaktadır. Bu maddelerde kamu kurum ve kuruluşlarına verilecek izinler, gerçek ve özel tüzel kişilerine verilecek izinler, hakların devri, izin verilmeyecek yerler gibi maddeler bulunmaktadır. Dördüncü bölümde, yapı ve tesisler, kaynakların geliştirilmesi hakkındaki görevler tanımlanmaktadır. Beşinci bölüm milli park, tabiat parkı, tabiat anıtı ve tabiat koruma alanlarındaki yasakları, tescil yasağını, koruma görevlileri ve alan kılavuzlarının görevlerini belirleyen koruma maddeleri bulunmaktadır. Altıncı bölüm döner sermaye gelirleri, fon gelirleri ve fonun kullanılması hakkındaki bilgileri içerirken, yedinci bölümde cezalar hakkında maddeler düzenlenmiştir. Sekizinci ve son bölümde yönetmelikler hakkında ilgili hükümler yer almaktadır. Kanunun en son bölümde 2873 sayılı Kanunun değişen veya iptal edilen maddeleri Değiştiren Kanunun/KHK’nin/İptal Eden Anayasa Mahkemesi Kararının Numarası ve yürürlüğe giriş tarihleri ile birlikte belirtildi.