1908 yılında II. Abdülhamit tarafından inşa ettirildi. Bilecik Tren Garı 2015 yılına kadar aktif olarak kullanıldı ve şehirden yüksek hızlı tren geçmesi nedeniyle yeni bir tren garı farklı bir konuma inşa edildi böylelikle yolcu kullanımına kapatıldı. Bilecik Tren Garı, şehir merkezine yaklaşık altı ila yedi kilometre uzaklıktaki İstasyon Mahallesi’nde yer almaktadır. Mahalle ismini tren garından aldı, garın kullanıldığı zaman zarfında şehir merkezine ulaşım toplu taşımalarla sağlanıyordu.

Bilecik Tren Garı, mimari olarak doğu-batı doğrultusunda dikdörtgen planlı olarak iki katlı şekilde yapılmıştır. Zemin katta etrafı uzun kesme taşlarla çevrili, basık kemerli ikişer kanatlı şekilde inşa edilmiştir. Tren garının ilk katı kemerli ve kilit taşlı pencere şeklindedir. Yapının dikdörtgen formlu ve basık kemerli pencereleri belirgin bir haldedir. Yapı toplamda 24 pencere ile aydınlatılmıştır. Tren garının çatısında ise ahşap ve kiremit kaplı bir düzen hakimdir. Bu mimari bilgilere ek olarak yapıda altı kapı bulunmaktadır. Bu kapılar çift taraflı ve ahşaptır. Bu binada genel anlamda tercih edilen malzeme bakımından ahşap hakimdir.

Bilecik Tren Garı, hem tarihi bir bina olması hem de şu an kullanılmasa da günümüze ulaşan otantik bir yapı olması bakımından önemlidir. Bir diğer önemi ise tarih yazınında 1920 Bilecik Mülakatı, Bilecik Görüşmesi veya Bilecik Buluşması olarak bilinen olayın bu binada yaşanmış olmasıdır. Bu görüşmenin amacı, 1920 yılında Osmanlı Hükümeti’nin imzaladığı Sevr Antlaşmasının Ankara Hükümeti’nce de imzalanmasının sağlanmasıdır. İki hükümet arasında yapılan yazışmalar sonucu buluşma noktası olarak Bilecik Tren Garı belirlendi. 1920 yılında gerçekleşen bu olayın tarafları bilindiği üzere o yıllarda son yıllarını yaşayan İstanbul Hükümeti ve Milli Mücadele döneminde kurulan Ankara Hükümeti oldu. 05.121920 tarihinde gerçekleşen buluşmada Ankara Hükümeti heyeti Mustafa Kemal, Albay İsmet Bey (İnönü), Hariciye Vekili ve Bekir Sami Bey iken İstanbul Hükümeti heyeti ise İzzet Paşa başkanlığında Salih Paşa, Hüseyin Kâzım, Rasathane Müdürü Fatin Efendi (Gökmen), İsviçre elçisi Cevat Bey, Babıali hukuk danışmanı Münir Bey (Ertegün), Topçu Binbaşı Hasan, yaver Naci Ali, yaver bahriyeli Yüzbaşı Hikmet beylerden oluşmaktaydı.