Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütü’nün (UNWTO) 1997 yılında İstanbul’da yapılan Genel Kurul toplantısının en önemli kararlarından biri, turizmde evrensel düzeyde kabul görecek ve uygulanacak etik ilkelerin belirlenmesi çalışmalarına başlanması oldu. Sonraki iki yıl içinde, Birleşmiş Milletler Dünya Turizm Örgütü İdari Komisyonu ve bölgesel komisyonların fikirleri doğrultusunda hazırlanan bir taslak metin, daha sonra 01.10.1999’da Santiago’daki Genel Kurul Toplantısında oybirliği ile kabul edildi. Aralık 2001’de UNWTO’nun bağlı bulunduğu Birleşmiş Milletler Genel Kurulu tarafından da onaylanan metin taslağı, Turizm Etiği Evrensel İlkeleri adı altında uluslararası alanda resmi bir belge niteliğini kazandı.

Turizm etik ilkeleri ile hızla gelişmekte ve artmakta olan uluslararası turizm faaliyetlerinin varış noktaları için en fazla yararı sağlaması ve bu faaliyetlerin yaratabileceği olumsuz çevresel ve kültürel etkilerin en aza indirilmesi, yanında, açık ve liberal bir ekonomik düzen içinde, yararları toplumun tüm kesimlerine yayılacak şekilde, eşitlikçi, sorumlu ve sürdürülebilir bir biçimde gerçekleştirilmesi amaçlanmaktadır. Bu metinde kısaca, iktisadi gelişmeye, uluslararası anlayışa, barışa, refaha, insan hak ve özgürlüklerine, ırk, cinsiyet, dil ve din ayrımı yapılmaksızın herkese saygı duyularak, turizmin teşvik ve geliştirilmesini esas alan turizm etiğinin kodları/ilkeleri oluşturulmaktadır. Burada, turizm alanında faaliyet gösteren tüm paydaşların etik sorunları yer alırken aynı zamanda, turizm faaliyetleri sonucunda ortaya çıkan yararlardan ilgili tüm kesimlerin adil bir şekilde pay alması da esas alınmaktadır. Bu nedenle, Turizm Etiği Evrensel İlkeleri, turizm etiğinin tanımlanmasında sağlam bir çerçeve oluşturmaktadır. Bilindiği gibi turizm değişik coğrafyaları ve kültürleri kapsayıp bağdaştıran bir faaliyettir. Bu çeşitlilik içinde değer yargılarında ve beklentilerde farklılıklar olması kaçınılmazdır. Bu farklılıklar içinde, tüm kişi ve kuruluşların haklarını korumak, adil paylaşımı, güveni, refahı ve turizmin sürdürülebilirliğini sağlayabilmek için herkes tarafından benimsenip uygulanacak kurallara gereksinim vardır. Bundan başka, turizm ürününün ağırlıklı olarak soyut oluşu ve turizm endüstrisinin yapısı ürünün denetlenmesini zorlaştırmakta ve etik olgusuna gereksinim duyulmasına neden olmaktadır.