BM Genel Kurulu Turizm Ahlak İlkeleri

Sorumlu ve sürdürülebilir turizm için temel bir referans çerçevesi olarak, turizm gelişiminde rol oynayan paydaşlara rehberlik etmek için tasarlanmış kapsamlı bir ilkeler kümesidir. Dünya Turizm Örgütü, 1999 yılında Santiago’da bu genel çerçeveyi belirledi. Dünya Turizm Örgütü’nün 1999 yılında kabul ettiği ilkeler iki yıl sonra Birleşmiş Milletler tarafından da kabul edildi. Böylece Dünya Turizm Örgütü’nün kabul ettiği bu ilkelerin uygulanması Birleşmiş Milletler tarafından da teşvik edildi. Yasal olarak bağlayıcı olmamakla birlikte, kabul edilen bu ilkeler özellikle paydaşlar için bir başvuru kaynağıdır. Hazırlanan bu ahlâk ilkelerinin amacı; hükümetlere, seyahat endüstrisine, topluluklara ve turistlere hitap ederek, dünyadaki çevre, kültürel miras ve toplumlar üzerindeki potansiyel olumsuz etkisini en aza indirirken, sektörün faydalarını en üst düzeye çıkarmaya yardımcı olmaktır.

Evrensel Turizm Ahlâk İlkeleri, sürdürülebilir bir turizm için paydaşlara rehberlik etmeyi amaçlamaktadır. Paydaşlar; merkezi ve yerel yönetimler, yerel topluluklar, turizm endüstrisi ve profesyonelleri hem uluslararası hem de yerli ziyaretçilerdir. Bu ilkeler, Turizmde Global Etik İlkeleri olarak da adlandırılmaktadır. İlkeler iktisadi gelişmeye, uluslararası anlayışa, barışa, refaha, insanın hak ve özgürlüklerine, ırk, cinsiyet, dil ve din ayrımı yapılmaksızın herkese saygı duyularak, turizmin teşvik edilmesini ve geliştirilmesini amaçlamaktadır. İlkeler, toplam 10 madde ve bunların altında yer alan 48 alt maddeden oluşmaktadır. Bu maddelerin başlıkları ve alt madde sayıları şöyledir:

Madde 1: Turizmin Toplumlararası Karşılıklı Saygı ve Anlayış İlişkilerine Katkısı (altı alt madde).

Madde 2: Bireysel ve Toplumsal Tatmin Aracı Olarak Turizm (beş alt madde).

Madde 3: Sürdürülebilir Gelişim Faktörü Olarak Turizm (beş alt madde).

Madde 4: İnsanlığın Ortak Kültürel Mirasının Kullanıcısı ve Zenginleştiricisi Olarak Turizm (dört alt madde).

Madde 5: Turizmin Ev Sahibi Ülkeler ve Toplumlara Olan Yararları (dört alt madde).

Madde 6: Turizmin Gelişmesinde Yatırımcıların ve Profesyonellerin Sorumlulukları (altı alt madde).

Madde 7: Turizm Hakkı (dört madde).

Madde 8: Turizm Hareketlerinde Özgürlük (beş alt madde).

Madde 9: Turizm Çalışanları ve Girişimcilerinin Hakları (altı alt madde).

Madde 10: Global Etik İlkelerinin Turizme Uygulanabilirliği (üç alt madde).

Yararlanılan Kaynaklar

Akan, P. (2007). Uygulama Açısından İş Etiği ve Evrensel Turizm Etiği İlkeleri, Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 18 (1): 7-20; Aslan, A. ve Kozak, M. (2006). Turizmde Gelişme ve Etik Sorunları: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma, Ege Akademik Bakış Dergisi, 6 (1): 49-61; Yazıcıoğlu İ. ve Boylu, Y. (2003). Dünya Turizm Örgütünün Belirlediği Etik Kodları ve Kodların Türkiye’de Uygulamasına İlişkin Bir Araştırma, Turizm Akademik, 2: 41- 57; UNWTO, http://ethics.unwto.org/en/content/full-text-global-code-ethics-tourism, (Erişim tarihi: 28.07.2019); UNWTO, http://cf.cdn.unwto.org/sites/all/files/docpdf/gcetbrochureglobalcodeen.pdf, (Erişim tarihi: 28.07.2019).

Ayrıntılı bilgi için bakınız

Akoğlan Kozak, M. ve Güçlü, H. (2006). Turizmde Etik (Kavramlar, İlkeler, Standartlar). Ankara: Detay Yayıncılık.