Kültür terimi, bir insanın ya da bir grubun insanlığına, varlığına ve gelişimine verdikleri anlamları ifade ettiği değerleri, inançları, mahkumiyetleri, dilleri, bilgiyi ve sanatı, gelenekleri, kurumları ve yaşam biçimlerini kapsar. Kültür, bir grup insan tarafından paylaşılan ve her bireyin davranışını etkileyen ancak belirlemeyen davranış kuralları, değerler ve temel varsayımlar, hayata yönelimler, politikalar, inançlar, prosedürlerle ile ilgili belirsiz bir kümedir.

Kültür bireylerin kendileri tarafından öğrenilen, atalar tarafından sosyal olarak aktarılan, bireysel deneyimin bir türevidir. Kültür; ekolojik, sosyal ve ekonomik bakış açısı kadar yaratıcılık, eleştirel düşünme, empati, güven, karşılıklı saygı ve risk alma istekliliği gibi temel nitelikleri topluma kazandırır. Yeni olan, sosyal, ekonomik ve çevresel boyutlara ek olarak, sürdürülebilirlik kavramının, kültürel niteliklerin toplumun varlığına ve sosyal ilerlemeye kesinlikle temel olduğu anlayışından emin olmak için kültürel bir boyut da içermesidir.

Kültürel değer, toplumun yaşam biçimini şekillendirir ve bu nedenle sürdürülebilir kalkınmanın gerçekleştirilmesini sağlamak için ihtiyaç duyulan tutumların değişimini sağlama potansiyeline sahiptir. Kültür insanların yaşayabileceği, çalışabileceği, sosyal ve ekonomik refahı desteklemede önemli bir rol oynayabileceği hareketli şehirlerin ve toplumların inşasına katkıda bulunur. Sürdürülebilir bir toplum; bireylerin refahı, ortak değer ve amaçlarının bir sonucu olarak toplumlardan kaynaklanan sürdürülebilir bir kültürün ve kültürel eylemin canlılığına bağlıdır.

Kültürün sürdürülebilir kalkınma gündemlerinde ayrı bir boyut olarak görülmesi gerektiği düşüncesi yaygın bir şekilde kabul görmektedir. Aslında kültürel sürdürülebilirliğin daha fazla dikkate alınması ihtiyacı, Birleşmiş Milletler’in 2015 sonrası sürdürülebilirlik hedeflerinde öncelikli bir odak noktası oldu. İlk olarak Dünya Kültür ve Gelişme Komisyonu tarafından kültürel sürdürülebilirlik terimi, “Kültürel kaynaklara, nesiller arasında ve nesiller içinde erişim” olarak tanımlanmıştır. Kültürel sürdürülebilirlik aynı zamanda, kalkınmanın, kültürel sermayesine ve değerlerine saygılı bir şekilde gerçekleşmesini ifade eder. Kültürel sürdürülebilirlik, mevcut kuşağın kültürel mirası, yalnızca gelecek nesillerin birçok değerini ve önemini yaşama ve anlama becerileri açısından etkilenmeyeceği, aynı zamanda kültürel mirası kullanabileceği ve ona uyum sağlayabileceği ilkesine dayanmaktadır. Bu nedenle, sürdürülebilirliğin kültürel boyutu öncelikle geçmiş, şimdi ve geleceği birbirine bağlayan kültürel değerlerin sürekliliğini sağlamakla ilgilidir.

Kültürel sürdürülebilirlik, insan yaşamını iyileştirmenin yollarını ve gelecek nesiller için kullanışlı bir miras bırakmayı amaçlar. Kültürel sürdürülebilirlik, toplumun somut ve somut olmayan kültürel unsurlarını çevresel, ekonomik ve sosyal sürdürülebilirliği teşvik edecek şekilde koruma çabalarını içerir. Sürdürülebilirliğin sosyal, çevresel ve ekonomik boyutlarına kültürün tanıtılması ve entegrasyonu, sürdürülebilir kalkınmaya daha bütünsel bir yaklaşım sunmak adına önem taşımaktadır.

Kültürel sürdürülebilirlik, disiplinlerarası, gelişen bir terimdir. Kültürel sürdürülebilirlik; miras, canlılık, çeşitlilik, yerellik, eko-kültürel esneklik ve eko-medeniyet olmak üzere yedi ana hat etrafında organize olmaktadır. Kültürel sürdürülebilirlik aynı zamnda miras koruma, kültürel beceri ve bilgi, bellek/kimlik, yeni kitleler/katılım, kültürel çeşitlilik/kültürlerarası diyalog, yaratıcılık ve yenilikçilik, sanatsal canlılık boyutlarını içermektedir.