Ekmek Kadayıfı

Gastronomi

Tarihi, Osmanlı dönemine dayanan ekmek kadayıfı, askerlere zaferle sonuçlanan seferlerin ardından kuru ekmek üzerine şerbet dökülerek verilmesi ile ortaya çıktı. Afyon halkının evlerinde bayat ekmekleri ıslatıp bal veya pekmez ile tatlandırarak yaptıkları ekmek tatlısı, zaman içinde ekmek kadayıfı haline dönüştü. Ekmek kadayıfının Afyon’a özgü olması, sıra yemeği geleneğine dayanmaktadır. Önceleri doğum, ölüm, düğün, bayram gibi topluluk yemeklerinde; el öpme, çeyiz indirme gibi özel günlerde düzenlenen davetlerde yapılmış, zamanla günlük öğünlerde de sıklıkla tüketilmeye başlanmıştır. 2019 yılında Afyonkarahisar Belediye Başkanlığı tarafından Afyon Kaymaklı Ekmek Kadayıfı adıyla coğrafi ürün işareti alarak tescil ettirildi.

Ekmek kadayıfı; ekmeklik buğday unu, yaş maya, tuz ve su kullanılarak elde edilen kuru kadayıf hamuru üç-dört santimetre kalınlığında, pidemsi ancak yoğun gözenekli bir yapıya sahip olacak şekilde pişirilir. Yatay bir şekilde kesilerek iki parçaya ayrılır. Yüksek kenarlı bir tepsiye konularak şeker, limon tuzu ve suyla hazırlanan şerbet ile her tarafı eşit şekilde ıslatılıp tekrar pişirilir. Ekmek kadayıfı yapımında pişirme, ustalık gerektiren en önemli aşamadır. Dairesel düzgün geometrik şekilde, yan yüzün ortasından merkeze doğru tabanına paralel olarak kesilmiş çift katlı, kahverengi ve karakteristik gözenekli dokuda, daire dilimi biçiminde porsiyonlanır. Genellikle iki katın arasına veya üzerine kaymak konularak servis edilir. Son yıllarda pişmiş ve kurutulmuş ekmek hamurları paketlenmiş olarak marketlerde satılmaktadır.

Yararlanılan Kaynaklar

https://mobil.tobb.org.tr/DuyuruResimleri/2764-1.pdf, (Erişim tarihi: 12.03.2021); MEB. (2012). Yiyecek İçecek Hizmetleri Alanı, Kadayıf Çeşitleri. Ankara: Millî Eğitim Bakanlığı: 11-14; Mehmet Kamil (2015). Melceü’t Tabbahin-Aşçıların Sığınağı. G. Kut ve T. Kut, (Hazl.). İstanbul: Yazma Eserler Kurumu Başkanlığı; Şavkay, T. (2000). Osmanlı Mutfağı. İstanbul: Şekerbank Yayınları: 234.