Gastronomi, bazı araştırmacılarca yiyecek çalışmaları olarak tanımlanabilirken, yapısı gereği bu çalışmalar, doğal ve beşeri bilimler altında yer alan birçok bilim dalı ile etkileşim içerisinde yapılmaktadır. Gastronomi, aynı zamanda, başta yiyecek hizmetleri sektörü olmak üzere, çeşitli sektörlerdeki faaliyetlerin bir parçası ya da odağı olarak karşımıza çıkmaktadır. Söz konusu araştırma ve sektörel faaliyetlerin sonraki nesillere aktarımı ve öğretiminde ise gastronominin eğitimsel yönü ağır basmaktadır. Bu bağlamda Alan F. Harrison, 1982 yılında yayımlanan Gastronomy isimli eserinde, gastronominin bu çok disiplinli özelliklerine dikkat çekerek, gastronomi kavramının dört alt boyutta ele alınabileceğini belirtmektedir. Bunlar uygulamalı gastronomi, teorik gastronomi, teknik gastronomi ve besin/yiyecek gastronomisidir.

Harrison tarafından önerilen gastronominin alt boyutlarından biri olan uygulamalı ya da pratik gastronomi, çeşitli ülke ve bölge mutfaklarına ait olan ya da küresel anlamda kabul gören çeşitli yiyecek ve içeceklerin hazırlanması, üretimi ve sunulmasına dair süreçlerin uygulanmasını, öğretilmesini ve üzerine çalışılmasını içermektedir.

Uygulamalı gastronomi, öncelikle yenebilir (ya da içilebilir) ürünlerin geri planında yatan bir ülke, bölge ya da kültüre ait birikimin korunması ve aktarılmasını amaçlar. Bu bağlamda üretimde kullanılan malzeme ve teknikleri korumak adına çeşitli standartlar ve kurallar geliştirilmesi uygulamalı gastronominin odaklarından biridir. Ancak uygulamalı gastronominin standardize teknikleri ve kuralları, söz konusu gastronomik ürünlerin tarladaki halinden çok sofradaki hali ile ilgilidir. Bunun nedeni uygulamalı gastronominin özünde estetik arayışının da yatmasıdır. Buna göre uygulamalı gastronominin uygulayıcı yönünü oluşturan kişiler; şefler ve aşçılar ile nihai tüketici olan müşteri ile etkileşime giren garsonlar, sommelierler, degüstatörler, barmenler ve tranşörler gibi yiyecek ve içecek hizmeti sektöründe yer alan uzman ve emekçilerdir.

Uygulamalı gastronomi çerçevesinde eylemde bulunanlara bakıldığında, bu boyutun altında yalnızca yiyecek içeceklerin hazırlanışı, üretimi ve sunumunun değil, öneri ve rehberliğin de ele alınması gerektiği anlaşılmaktadır. Aynı zamanda söz konusu standartların ve tekniklerin aktarımı için çaba gösteren eğitmenler de bu uygulayıcılar arasında sayılabilir.