Eskişehir’de henüz dışarıda yemek yeme alışkanlığının olmadığı bir dönemde Salih ve Naif Tatlıdil tarafından açıldı (1932). İşletme açıldığında henüz devlet kayıtları bile tutulmuyordu. Eskişehir’e Kırım kökenli göçmenlerin gelmesiyle Eskişehir merkezde ticaret hayatı değişmeye başladı. Tatlıdil Köftecisi’nin açılışı da bu döneme denk geldi. Küçük bir esnaf lokantası olarak açılan köfteci Eskişehir’deki lokantaların ilk örneklerinden biriydi. Dört masa ile hizmete başladı. Hasır iskemleler ve tahta sandalyeler kullandı. Çarşı Yandaş Sokak’da hala hizmete devam etmektedir.

Kurulduğu yıllardan günümüze kadar geleneksel tutumuyla tanınmaktadır. Günümüze değin hem fiziksel anlamda hem de servis usulü ve servis araçları konusunda çok fazla değişiklik yapılmadı. Köfteler hala metal tabaklarda servis edilmekte ve masalarda pembe kağıtlar peçete yerine kullanılmaktadır. Bir dönem daha iyi hizmet verebilmek adına porselen takımlar alınmış olsa da, bu sürekli müşterileri tarafından hoş karşılanmadığı için tekrar eski usul servise dönüldü. Masalar hala eski masalar, duvarlarda da eski fotoğraflar ve gazete haberleri yer almaktadır. Trafiğin olmadığı dar sokakta dükkanın yerini yıllardır kullandıkları küçük tabela belli etmektedir. Temel ürünleri, köfte, piyaz ve şıradan oluşmaktadır. Ürünün en önemli özelliği ise, sipariş alındığı anda pişirilmesi yani ön pişirme yapılmaması ve işletme sahiplerinin kendi tasarladıkları ızgarada pişirilmesidir. Köfte haricinde farklı yiyecek hizmetinin olmaması, tek ürüne odaklanma işletmenin bir diğer özelliğidir.

Küçük bir dükkan olsa da, sirkülasyon son derece yüksektir. Sürekli müşteriler bunu bildiği için yemeklerini hızlıca tüketip yerlerini sırada bekleyen diğer müşterilere bırakırlar. Çalışanlar da son derece hızlı bir şekilde sipariş alıp servis yapmaktadır. Çalışanların büyük bir kısmı, çok uzun yıllardır işletmeye hizmet veren kişilerden oluşmaktadır. Kasanın emanet edildiği Hacı Dede, yaklaşık 40 yıldır işletmeyi sahiplenmiş durumdadır. Yaş ortalamasının yüksek olduğu çalışanlar işletmenin hızına uyum sağlamaktadır.

İşletmenin hem sahipleri hem de müşterileri dededen toruna geçen bir yapıdadır. Bugün işletmeyi üçüncü (İbrahim Tatlıdil) ve dördüncü kuşak (Ahmet Tatlıdil ve Salih Tatlıdil) birlikte işletirken beşinci kuşak da (Mansur Tatlıdil) işletmeye sahip çıkacağını belirtmektedir. İsim hakkı vermeye ve yeni şube açmaya istekli olmayan işletme sahipleri, tescillemiş oldukları lezzetlerini geleneksel yapıda korumaya devam etmektedirler. Pos makinesinin kullanılmadığı işletme, Ramazan ayında kapalıdır.