Plevne kahramanı Mir Liva Sadık Paşa tarafından yaptırılan ve günümüzde etnografya müzesi olarak kullanılan konak, Kültür ve Turizm Bakanlığı’na bağlıdır. Konak 22 oda ve altı salondan oluşuyor. 1979 yılında Kültür Bakanlığı’nca kamulaştırılan konağın 1985 yılında başlayan onarım ve restorasyonu tamamlandıktan sonra 1997 yılında müze olarak hizmet vermeye başladı. Restorasyon esnasında arkeoloji müzesine bağlı iken yenileme sonrasında ayrıldı. Kastamonu halk kültürünü ve sivil mimarisini yansıtıyor. Konağın tasarımı haremlik ve selamlıktan oluştuğundan iki giriş bulunuyor. Klasik sivil mimari örneklerinden biri olan konağın zemininde odunluk, mutfak ve ahır bulunuyor. Bodrum katı ile birlikte dört katlıdır. Üç katı kullanılıyor. Birinci katında Kastamonu’nun geçmişten günümüze gelen fotoğraflarının sergilendiği oda ve müze kitaplığı vardır. Kışlık kat olarak kullanılan ikinci kat, Kastamonu’ya ait halk kültürünün ve zanaatlarının sergilendiği odalardan oluşuyor. Kastamonu ilinin köklü bir kültüre sahip olduğu, bu kattaki urgancılık, semer ve koşum takımcılığı, dokumacılık, taş baskısı, ağaç işleri, ayakkabı ve yemenicilik gibi zanaatlarla anlaşılır bir şekilde gösteriliyor. Ayrıca bu katta Kastamonu’ya özgü danteller, oyalar, havlular, mum makasları, yazı takımları, silahlar, kadın giyim ve aksesuarlarının yanı sıra Kastamonu’nun en değerli eserlerinden biri olan KasabaKöyü Mahmutbey Camii’nin kapısı da sergileniyor. UNESCO Geçici Miras Listesi'ndeki caminin ahşap sanat şaheseri olarak tanımlanan kapısı 1972 yılında çalındı ve sonrasında Manisa’da bulundu. Orijinal kapının çalınma ihtimaline karşın kapı Etnografya Müzesi'nde sergileniyor. Camideki kapı ise Hikmet Değirmenci tarafından aslına uygun şekilde yapıldı. Yazlık kat olarak kullanılan üst katta dönemin kalabalık ailelerinin yaşayışını anlatan orta sofalı odalar yer alıyor. Gelin odası, oturma odası, misafir odası, başoda, günlük kullanım odaları mankenler yardımıyla canlandırılarak kat müze-ev olarak düzenlendi. Müzenin bu katı, Kastamonu’nun şehir kültürünü göstermesi bakımından önem arz ediyor.