Arapça kökenli olan kasap kelimesi Türkçe'de “Yenecek koyun, sığır, vs. etini kesilmiş olarak alıp, perakende tüketiciye satan” anlamına gelmektedir. Buna ek olarak, hayvanları kesme işini meslek edinen kimselere de kasap denilmektedir. Mesleki Yeterlilik Kurumu tarafından hazırlanmış olan Ulusal Meslek Standardı'na göre, kasap “İş sağlığı ve güvenliği ile çevreye ilişkin önlemleri alarak, kalite, verimlilik ve gıda güvenilirliği ile ilgili gereklilikler çerçevesinde; karkas ve sakatat temin eden, karkası parçalamaya hazır hâle getiren, eti kullanım alanına göre işleyen, sakatatları satışa hazırlayan, et/et ürünleri/sakatat satışı yapan, makine ve ekipmanların periyodik bakımlarının yapılmasını sağlayan ve mesleki gelişim faaliyetlerine katılan nitelikli kişidir”.

Tarihi geçmişi çok eskilere dayanan kasaplık mesleğine Selçuklular’da “sellah” denilmekteydi. Hayvan kesimleri özenli bir şekilde salhanede yapılırdı. Osmanlı döneminde kasapların gayrimüslimlerden olmamasına özen gösterilirdi. Kasaplar, koyun ve sığır kasapları olmak üzere iki farklı grupta yer ayrılırdı. Et satışları hem dükkânlarda ve hem de seyyar kasaplar tarafından sokaklarda yapılırdı. Seyyar kasaplar sokaklarda bağırarak dolaşır ve bir sırığa astıkları etleri satardı. Osmanlı döneminde kasaplık usta çırak ilişkisine dayandırılırdı. Günümüzde ise, kasap olabilmek için kişilerin eğitim almaları yasal ve zorunlu hâle getirildi. Kasaplık mesleğini icra edecek kişinin iş sağlığı ve güvenliği ile ilgili eğitimleri alma zorunluluğu bulunmaktadır. Kasapların kullandığı aletler ise kasap bıçak seti, kasap satırı, kasap çengeli ve masattır. Kasap olacak kişilerin Ulusal Meslek Standardında açıklanan belli tutum ve davranışlara sahip olması gerekmektedir. Bu tutum ve davranışlardan bazıları; hijyen ve sanitasyon kurallarına uymak, araç, gereç ve ekipman kullanımına özen göstererek kendisinin ve ekibinin emniyetini sağlamak, uyumlu ve işbirlikçi olmak, acil durumlarla baş etmek, yenilikçi olmak ve zamanı verimli şekilde kullanabilmektir.