Bilimsel yönetim yaklaşımıyla birlikte, işlerin yeniden tasarlanması, iş yapma biçimlerinin mühendislik ve bilimsel metotlara dayandırılmasıyla başlayan yönetim süreci, çalışanların performanslarını ve verimliklerinin daha da arttırılmasına olanak sağlayacak her türlü değişkenin incelenmesi önem kazandı. Dolayısıyla, çalışanların işlerini yaparken tatmin olmamaları, işlerini sevmemeleri ve işlerinde yaşanan bazı olumsuzluklar nedeniyle kendilerini tükenmiş hissetmeleri işletme amaçlarına ulaşılmasını olumsuz etkilemektedir. Küreselleşme ve hızlı bir değişimin yaşandığı günümüz dünyasında, çalışanların işlerine tutkuyla bağlanmaları, işin gerektirdiği uzmanlığa sahip olduklarında ve o işi duygusal anlamda sevmeleri sonucunda gerçekleşecektir. İlgili yazında, İşe cezbolma, işle bütünleşme, işe gönülden adanma, işe kapılma, işe tutulma, çalışmaya tutkunluk, işe bağlılık gibi kavramlarla açıklanan işe angaje olma; dinçlik, adanmışlık ve özümseme ile karakterize edilen olumlu, tatmin edici, işle ilgili bir zihinsel durum olarak tanımlanır. İşe angaje olma kavramı ilk kez, Kahn (1990) tarafından, çalışanların iş rollerine bağlılıkları ve çalışanların işlerini veya sorumluluklarını yerine getirirken fiziksel, bilişsel ve duygusal olarak kendilerini tamamen işlerine vermeleri şeklinde tanımlandı. Bu bağlamda, çalışanların işleriyle ilgili olumlu duygular hissetmeleri, istenilen örgütsel çıktılara ve örgütsel amaçların başarılmasına yönelik bilişsel, duygusal ve davranışsal durumlar olarak açıklanabilir. Çalışanın işine cezbolması, işiyle özdeşleşmesi, işlerinden aldıkları haz ve yüksek coşku olarak ifade edilen işe angaje olma, dinçlik, adanmışlık ve özümseme olarak üç alt boyuttan oluşuyor. Buna göre, dinçlik çalışma saatlerinde yüksek enerjiye ve zihinsel dayanıklılığa sahip olmak olarak tanımlanıyor. Adanmışlık, bir kişinin işine güçlü bir katılım göstermesi ve işinden gurur duyması anlamına geliyor. Son olarak, özümseme ise, çalışanın tam odaklanma ile işine mutlulukla dalması olarak açıklanmaktadır.

Hizmet sektöründe faaliyet gösteren kuruluşlarda çalışanların performanslarını net olarak ortaya çıkarmak çok zordur. Ancak, çalışanlar pozitif örgüt ikliminde çalıştıklarında psikolojik anlamda tüm benliklerini işlerine yansıtabilirler. Çünkü işlerine tutkuyla yapan çalışanların daha fazla sorumluluk aldıkları ve proaktif davranışlarda bulundukları kanıtlanmıştır. Bu sebeple, turizm alanında çalışanların işlerini sevmeleri ve işlerine tutkuyla bağlanmaları, sahip oldukları enerjinin tamamını işleri için harcamalarına yardımcı olarak örgütün amaçlarının başarılmasına katkı sağlayacaklardır. Dolayısıyla, çalışanların işleriyle ilgili hissettikleri olumlu duygular, işin kalitesini, işteki verimliliklerini ve performanslarını etkilemektedir. Bu bağlamda, turizm sektöründe faaliyette bulunan işletmeler, işlerine tutkuyla bağlı olan, işlerini yaparken keyif alan, sahip oldukları tüm enerjiyi işlerine harcayan ve işleriyle bütünleşip işlerini büyük bir coşku içerisinde gerçekleştiren çalışanlar sayesinde başarılı olmaktadırlar.