İşletmelerde manevi olarak bir iş sürecine dahil olarak karşılıklı dayanışma ve özdeşleşme ile kapsamlı biri icraatla sonuçlanan motivasyonel bir organizasyonel kültürün oluşturulmasına yol açan bağlılık ve güven deneyimi olarak ifade edilmektedir. Işyeri maneviyatı saygı ve temel insani değerlerle içsel ve dışsal çevrenin birbiriyle bağlantılı olma durumunu, bunun da bireyin örgütsel yaşamında etkili olan bir unsur olması sonucunu ortaya çıkardığına işaret etmektedir.

Birey organizasyon içinde kendini bir sistemin parçası olarak görmektedir. Bu organizasyonu içeren sistem başka sistemlerle ilişki içerisindedir. Buradan hareketle evreni yaratan yüce bir varlık mevcudiyetinin örgütler ve bireyler aracılığıyla bağlanma durumu ve genel bir sistemi oluşturma mekaniği ile hareket eden bir kavramsal çerçeve sunmaktadır. İnsanlar belirli bir amaçla doğrudan ve mekanik olmayan bir evren içinde yüksek bir zekânın yönetiminde hareket etmektedir. Bu durum bireyin kendini büyük bir sistemin parçası olarak görmesi açısından onu rahatlatan bir durum oluşturmaktadır. Herkesi kucaklayan, evrensel, zamansız ve sonsuz bir kaynak sağlayıcı ile ağ kurulması hissiyle örgütsel yaşamda var olma durumudur.

Işyeri maneviyatı kavramı 1994 yılından itibaren literatüre girmiş bulunmaktadır. 1994 yıllında Journal of Management Pschology ve Journal of Organization and Change Management, 1999 yılında Chinmaya Management Review ve 2000 yılında da American Behavioral Scientist dergilerinde işyeri maneviyatı çalışmaları ile ilgili çalışmalar yer aldı. 1998 Amerikan Yönetim Akademisi’nin düzenlemiş olduğu konferansta kavram ifade edildi.

Turizm işletmelerinde, hizmet alan ve hizmet veren grup değerlendirildiğinde işyeri maneviyatı önemli bir faktör olmaktadır. Çok farklı kültürlerden oluşan her iki grup içinde pek çok bireyin ortak noktası maneviyat kavramıdır. Bu kavram felsefesiyle insanların birbirleriyle iletişim kurmaları kendiliğinden gerçekleşmektedir.