Sessizlik, davranışlarla açıkça anlaşılacak eylemin gerçekleşmemesi, konuşmanın olmadığı durumlarda sesin olmayışı veya sükut olarak ifade edilmektedir. Bu tanımla birlikte sessizlik kişinin bilgi eksikliğinden dolayı kendini ifade edememesi ve düşüncelerini söylememesi şeklinde de açıklanmaktadır. Örgütsel sessizlik ise, örgütte çalışanların sorunlar, çözüm önerileri vb. gibi önemli konularda herhangi bir eylem gerçekleştirmemesi veya konularla ilgili fikirlerini aktarmaktan kaçınmasını ifade eden olgu şeklinde tanımlanmaktadır. Örgütsel sessizlik, örgütlerin gelişiminin ve değişiminin önünde en büyük engel olmakla birlikte farklı fikirlerin ifade edildiği katılımcı örgüt gelişiminin önünü de tıkayan bir olgudur. Kişileri örgütsel sessizliğe iten nedenlerin ilki olan bireysel faktörler, bireyin konuşmadan önce, konuşması durumunda karşılaşabileceği sonucu düşünerek sessiz kalmasına neden olmaktadır. Bir diğer neden, örgütlerin, çalışanların düşüncelerine ihtiyaç duyup duymaması, onların fikirlerini önemsememesi ve hoş karşılamaması gibi örgütsel faktörler sebebi ile meydana gelen sessizliktir. Örgütlerde sessizlik kavramının ortaya çıkmasında etkili olan başka bir neden ise yöneticilerden olumsuz geri bildirim alma çekincesi, ast-üst arasındaki güç mesafesinin fazlalığı gibi nedenleri içerisinde bulunduran yönetsel faktörlerdir.

Örgütlerin gelişerek değişime ayak uydurması için çalışanların düşünceleri ile paylaşımcı olmasının büyük önem teşkil ettiği bir ortamda, rekabetin, müşteri beklentilerinin ve kalite anlayışının sürekli değiştiği turizmde birçok örgütte çalışanların katılımının üstleri tarafından engellendiği görülmektedir. Bu tutum örgüt içerisinde çalışanların sorunlar hakkında fikir ve çözüm önerilerini paylaşmasını engelleyecek bir davranışa yönlendirmektedir. Çalışanın kendisini sessiz kalmak zorunda hissettiği bu durumda vazgeçme, psikolojik ve biyolojik yılgınlık, stres tabanlı huzursuzluk, tatminsizlik ve motivasyon düşüklüğü ortaya çıkmaktadır. Turizmde örgütsel sessizliğe neden olan faktörlerin başında cezalandırılma, iş kaybı, terfi alamama, kabul görmeme, sorun yaratan kişi olarak görülme gibi korkuların neden olduğu bireysel faktörler yer almaktadır. Bununla birlikte yönetim tarafından alınan kararlar, yöneticilerin olumsuz geri dönüşleri ve çalışanların fikirlerinin önemsenmemesi gibi yönetsel faktörler de turizmde örgütsel sessizliğe neden olmaktadır. Turizm çalışanlarının bilgilerini, ve düşünceleri bilerek ve isteyerek paylaşmaması, örgütün başarıya ulaşabilmesi için önem teşkil eden ve çalışanların katılımcı olmasını gerektiren yaratıcılık, değişim, öğrenme gibi süreçlerin başarısızlıkla sonuçlanmasına yol açmaktadır.