Coğrafyada görülmeye değer kaya, mağara, kaynak ve orman gibi doğal varlıklar olarak tanımlanmaktadır. Bir bakıma, doğal anıtlar, insan eliyle oluşmamış, doğanın içinde belirli bir zaman içerisinde ortaya çıkan ve insanlar tarafından görülmeye değer bulunan yeryüzü şekilleridir. Doğanın ve doğa olaylarının oluşturduğu özelliklere ve bilimsel değerlere sahip bölgelerde yaşayan flora (bitki) ve fauna (hayvan) türlerine doğal anıt denir. Diğer bir tanımla; insan gücüyle oluşturulması mümkün olmayan hatta insan düşüncesinin ötesinde ve zaman içerisinde oluşan değerlerdir. Örneğin; kayalar, mağaralar, su kaynakları ve şelaleler, nadir bitki ve hayvan türleri, ağaçlar, herhangi bir coğrafi alan vs. gibi.

2873 sayılı Milli Parklar Kanunu’nda tanımlanan tabiat anıtı Milli Parklar Dairesi Başkanlığı’nın görev alanındadır ve bu kanuna göre tabiat ve tabiat olaylarının meydana getirdiği özelliklere ve bilimsel değerlere sahip ve milli parklar esasları dâhilinde korunan tabiat parçaları olarak tanımlanmaktadır. Türkiye’de 2019 yılı itibarıyla, 114 doğal anıt bulunmaktadır. İlk doğal anıt Düzce ilinde yer alan Samandere Şelalesi’dir. Şelale, 19 Aralık 1988 tarihinde doğal anıt olarak ilan edildi. 1988 yılından günümüze değin ilan edilen doğal anıtlar incelendiğinde şelalelerin, ağaçların, ormanlık alanların, peribacalarının, göllerin, tepelerin, kayalıkların doğal anıt olarak belirlendiği saptanmıştır. Son ilan edilen doğal anıt ise 21. 04. 2019 tarihli Giresun’a bağlı Yenice Şelaleri’dir.