Milattan önce 400 yılları civarında yazıldığı düşünülen Apicius’un kitabında yağda ön pişirimi yapılan yemeklere ait tarifler bulunmaktadır (Patella Thirotarica, Patina Ex Piscibus Quibuslibet vb.). Ama günümüzdeki gibi endüstriyel yağlar yerine hayvansal temelli yağlarda veya zeytinyağında bu işlemin (domuz yağı vb.) yapıldığı düşünülmektedir. Ayrıca günümüze kadar gelen birçok yemek kitabında derin yağda ve sığ yağda yapılan kızartmalara rastlamak mümkündür.

Sığ yağda kızartma genellikle derin yağda kızartılamayacak kadar narin ama millard reaksiyonunun gerçekleşmesinin önemli olduğu sıcaklıklarda pişirim yapılması istenildiği durumlarda tercih edilen bir yöntemdir. Yöntemin uygulanması için özel bir donanıma ihtiyaç duyulmaz sadece yağın içinde ısıtılabileceği ve ısının kesilmeden yağa transfer edilebileceği bir tencere ya da tavada bu işlem gerçekleştirilebilir.

Pişirimin yapılacağı tavanın yüzeyi ne kadar geniş olursa pişirim başladığında yağda ısı kaybı o kadar az olur ve daha etkin bir pişirim gerçekleştirilebilir. Yağda pişirim başladığında eğer yağ miktarı çok azsa dipten oluşan kabarcıklar yemekleri yukarı doğru itemeyebilir ve besin maddesi zemine yapışabilir, bunun sonucunda bir kısmı tam pişmemiş, bir kısmı yanmış ya da besin maddesinin yağı içine emdiği bir pişirim gerçekleşmesine yol açabilir. Bu yüzden besin maddesinin yüksekliğinin üçte ikisi kadar yağ derinliği olması gerekmektedir.

Özellikle porsiyon olacak şekilde işlenmiş balık türlerinde, narin etlerde, bazı özel köftelerde, brokoli, karnabahar ve enginar gibi narin sebzelerde, Meksika mutfağına özgü tacolarda, porsiyon olacak şekilde parçalanmış tavuk etleri gibi yemeklerin pişiriminde tercih edilen bir pişirim yöntemidir.