Muğla’nın Marmaris ilçesine bağlıdır. Marmaris ilçe merkezi ile uzaklığı yaklaşık olarak 45 kilometre civarındadır ve kıyı hattında yer almaktadır. Batı Anadolu Bölgesi’ndeki sahil şeridinde yer alan kıyı yerleşim alanlarından olan Selimiye, Türkiye’nin güney-batısında yer alan Datça Yarımadası’nın uzantısı olan Bozburun Yarımadası’ndadır. Eski dönemlerde kıyı şeridinde bulunan bir tarım alanı olan Selimiye zamanla önemli turizm yerleşim alanlarından birine dönüşmüştür. Yerleşkenin tarihçesine bakıldığında MÖ 600’lü yıllara dayanan bir yerleşim alanı olduğu görülmektedir. O dönemlerde kurulmuş olan Hydas yerleşim alanına çok yakın bir konumda olan Selimiye önceleri Hidas olarak adlandırılırken Bizans egemenliği döneminde Losta adını almıştır. Selimiye 1391 senesinde Osmanlı topraklarına katılmıştır. Cumhuriyet döneminde ise ulaşım kolaylaşarak bugünkü yerleşim alanına kaymıştır.

Selimiye’de kıyıya yakın eğimli topoğrafya nedeniyle turizm ve buna dayalı yerleşim yakın dönemde artmaya başlamıştır. Bölgenin doğal yapısı iç liman olma özelliği göstermektedir. Bu özel durumdan dolayı koyu zamanla keşfeden tekneler bölgede turizm hareketliliğini başlatmıştır. Tarım alanlarının fazla yer kapladığı alanda badem ve zeytin başta olmak üzere fıstık çamı, bal, kekik, ebegümeci ve ısırgan otu üretimi yapılmaktadır. Tarım üretiminin yanı sıra bölgenin temel ekonomik faaliyetleri turizm, balıkçılık, hayvancılık, tekne ve gemi imalatçılığıdır. Gemi ve tekne yapımı bölgede uzmanlaşma alanı olarak dikkat çekmektedir. Bölgede bulunan yat limanı turizm ve gemi imalatçılığı konusunda yerleşke için büyük önem taşımaktadır. Selimiye’de yer alan kırsal bölge içinde bulunan arkeolojik ve doğal alanlar birinci derece arkeolojik alan ve birinci ve ikinci derece doğal sit alanı kararları ile koruma altına alınmış bölgelerdir.

Bölge doğal güzelliği, temiz suyu ve Marmaris-Bodrum arasında düzenlenen tekne turlarında önemli duraklardan biri olmasının yanı sıra yerleşkenin çevresinde bulunan üç adet kale kalıntısı, gözetleme burcu, tiyatro, manastır, deniz feneri gibi bölgenin önemli tarihi kalıntı ve kültürel miraslarıyla da önemli turizm destinasyonları arasınadır. Çok büyük bir alan olmamasına rağmen bulunan üç kale kalıntısı, bölgenin tarım ve ihracat konusunda önemli yapısına ve tarihsel süreçte de bu açıdan koruma gerektiren özel bir yapısının olduğuna işaret etmektedir. Aynı zamanda bölgedeki batık alanlardan ve su altından çıkarılan bazı kalıntılar Bodrumda bulunan su altı müzesinde sergilenmektedir. Sahilden kolay bir şekilde tırmanarak ulaşılan manastırı ile Kameriye Adası, anıtlaşmış volkanik kaya görüntüleri ve minik plajı ile Dişlice Adası, Küçükada feneri kalıntısı ve kale kalıntıları bölgeyi ziyaret edenlerin görmesi gereken doğal ve tarihi nitelikli eserleri arasındadır.

Turizm hareketlilikleri ile özellikle yaz aylarında nüfusu yaklaşık olarak dört kat kadar artan bölgeye ulaşım Marmaris – Selimiye arasında iki farklı güzergâh üzerinde gerçekleştirilen minibüs seferleri ile sağlanmaktadır.

Yararlanılan Kaynaklar

Öztürker H.C. (2019). Anadolu’da Bizans Feodalizasyonunun Somut Bir İfadesi: Marmaris Selimiye Kalesi, Iğdır Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 18: 157-175; Çevre ve Orman Bakanlığı Özel Çevre Koruma Kurumu Başkanlığı (2010). Datça – Bozburun Özel Çevre Koruma Bölgesi Sosyo- Ekonomik, Tarihi ve Kültürel Değerlerin Araştırılması Projesi, Kesin Rapor.

Ayrıntılı bilgi için bakınız

Marmaris ve Çevresi Turizm Alanı Altyapı Hizmet Birliği MARTAB, Marmaris Çevresinde Kırsal Turizm İçin 15 Özel Köy, Marmaris Turizm Birliği; Yörür N., Uysal D. ve Altınörs Çırak A. (2018). Selimiye Yerleşmesinde Turizm Eksenli Dönüşümün Kırsal Doku ve Mimari Yapıya Etkileri, Ege Mimarlık, 24-29.