Eğlence işletmesi, gazino.

1890’lı yıllarda İstanbul’da İstiklâl Caddesi ve Beyoğlu gibi semtlerde oldukça fazla sayıda eğlence yeri ve yiyecek içecek işletmesi bulunmaktaydı. Diğer taraftan, deniz kenarında bulunan ve bir nevi Avrupa Yakası’ndan Anadolu Yakası’na geçiş noktasındaki vapur iskelesinin yoğun olarak kullanıldığı Karaköy’de de kendine has eğlence yerleri bulunmaktaydı. Bunlardan biri olan Filip’in Gazinosu; Karaköy semtinde, Karaköy Meydanı olarak da bilinen alana yakın, ana cadde üzerindeki köprübaşında bulunan; o dönemde özellikle gazeteciler, basın mensupları ve yazarların sıklıkla tercih ettiği ünlü ve elit bir eğlence işletmesiydi. Gazino, akşam vakti iş çıkışı Kadıköy’e geçenlerin de uğrak yeriydi. Nezaket sahibi, terbiyeli ve şık kişilerin bu mekânı tercih etmesinden dolayı işletme, “Kibar Uğrağı” olarak adlandırılırdı. Gazeteci Ahmet Rasim’in yazılarında ve Edebiyatçı Sermet Muhtar Alus’un Rüküş Hanımlar (1934) isimli tefrika romanında da adı geçen Filip’in Gazinosu daha sonra kapandı. Yerine benzer müşteri grubuna hitap eden ve yine Sermet Muhtar Alus’un Harp Zengininin Gelini ve Molla Bey’in Baldızı romanlarında adı geçen çağdaş tarzı ile başka bir işletme olan Ceyno’nun birahanesi açıldı.