Sanayi Devrimi’nden sonra üretim ve büyüme isteğinin, çevreye gösterilen saygının önüne geçmesi neticesinde dünyamız, iklim değişiklikleri ve küresel ısınma krizleriyle baş başa kaldı. Bu durumun farkına vararak gerçekleşen büyüme ve üretimin daha çevreci bir şekil almasını amaçlayan ülkeler ve organizasyonlar, belirli yasal düzenlemeleri yürürlüğe koyarak, işletmeleri çevreci bir algıyla hareket etmeye yöneltmişlerdir. Turizm doğal kaynaklara dayalı bir endüstridir. Bu sebeple turizm endüstrisi çevreyi korumakla yükümlüdür. Ancak turizm endüstrisi aynı zamanda tüketicileri lüks tüketim yapmaya da teşvik etmektedir. Bu iki kavram birbiriyle zıtlık içerisindedir. Hem lüks hem de çevreci bir tüketim sergileyebilmek neredeyse olanaksızdır. Turizm endüstrisi tüketim ve çevre arasında bir denge kurmak zorundadır. turizmde sürdürülebilirlik paradigması da bu denge üzerine kuruludur.

Turizm endüstrisinin belkemiği olarak kabul edilen konaklama işletmeleri de çevreden bağımsız düşünülemezler. Tüketim ve çevre dengesini, konaklama işletmelerinde sağlayabilmek için Çevreye Duyarlı Konaklama Tesisi Belgesi kavramı ortaya çıktı. Türkiye’de 2008 yılı itibariyle, çevreye duyarlı konaklama tesislerine Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından yeşil yıldız belgesi verilmektedir. Bakanlık; bu belgeyi almak isteyen konaklama işletmelerini enerji, su, kimyasal madde kullanımı, ekolojik mimari, çevre eğitimi, yenilenebilir enerji kaynakları kullanımı, diğer kurum ve kuruluşlarla çevre noktasında işbirliği gibi kriterler üzerinden değerlendirmeye tabi tutmaktadır. Bakanlığın belirlediği standartlara erişebilmiş konaklama işletmeleri, ilgili denetimler sonrasında bu belgeyi almaya hak kazanmaktadır. Dünya üzerinde çevre koruma alanında yüzlerce çevreye duyarlılık belgesi söz konusudur. Bu belgeler, diğer ismiyle ekolojik etiketler ülkeden ülkeye farklılık gösterebilmekte, ancak genellikle aynı unsurlar üzerinde yoğunlaşmaktadır.