İstanbul’da 1911 yılında uluslararası sergi düzenlemek isteyen bir grup İngiliz girişimci, Hariciye Nezareti (Dışişleri Bakanlığı) avukatı İshak Taranto Efendi ile iletişime geçti. Serginin düzenleneceği alan olarak Kağıthane Deresi boyunun belirlenmesinin ardından Şehremaneti (belediye) ve Ticaret ve Nafia Nezareti (Bayındırlık Bakanlığı) ile görüşmelere başlandı. Serginin 1914 yılının Nisan ayında başlaması ve kasım ayının sonuna kadar devam etmesi planlanıyordu. Serginin gerçekleştirilmesi planlanan alanın haritası hazırlanarak kapsamlı bir sergi programıyla birlikte Osmanlı hükümetine sunuldu. İstanbul’un uluslararası ticari kimliğine katkıda bulunacağı düşünüldüğü için serginin düzenlenmesi fikri Hükümet tarafından olumlu karşılandı. Sergi organizatörleri, Kağıthane Deresi’ni derinleştirerek sandal ve vapurların her mevsim ulaşım sağlayabilecekleri bir seviyeye getirmeyi planlıyorlardı. Ancak, serginin düzenlenmesi için Kağıthane’de seçilen arazinin içerisinde Hazine-i Hassa-i Şahane’ye ait Kasr-ı Hümayun, bahçesi ve deresi bulunmaktaydı. Aynı zamanda sergi organizatörleri, Kasr-ı Hümayun’u hem sergi alanı hem de resmi ziyaretçi kabul edilecek mekân olarak kullanmak istiyorlardı. Bu durum, Hükümet tarafından 02. 09. 1911 tarihli bir yazıyla Sultan Mehmed Reşad’a bildirildi. Fakat özel sektörün düzenleyeceği bir sergi organizasyonu için Saray’ın mülkü olan Kasr-ı Hümayun ve bahçesinin tahsis edilmesi Sultan tarafından uygun bulunmadı. Dolayısıyla İstanbul’da düzenlenmesi planlanan bu uluslararası sergi organizasyonu hem Sultan’ın Saray’a ait alanların kullanılmasına izin vermemesi, hem de Balkan Savaşları sebebiyle gerçekleştirilemedi.