Ulaştırma araçlarına artan talepten dolayı Trabzon’da, Değirmendere Caddesi üzerinde ahşap tek katlı büro ve küçük ölçekli garajlar kuruldu. 1980’li yıllarda bölgede faaliyet gösteren bu garajların ve ahşap büronun yetersiz kalması ve sektörün gelişmesi ile 1980’li yıllarda bugünkü terminalin temelleri atıldı. 1987 yılında terminal işletmeye açıldı ve yolcu taşıma faaliyetleri başladı.

Trabzon Büyükşehir Belediyesi tarafından 1987 yılında tek katlı olarak işletmeye açılan terminal dokuz bin metrekare kapalı alan ve 14 bin metrekare açık alan olmak üzere toplamda 23 bin metrekare hizmet alanına sahiptir. Terminalde yeşil alan ve yürüyüş alanı yoktur. Terminalde 22 adet peron yer almaktadır. Yüç özel araç kapasiteli otopark ve on otobüs kapasiteli otobüs parkı bulunmaktadır.

1982 yılında faaliyete geçen Ordu Şehirlerarası Otobüs Terminali ile benzer plan tipolojisine ve yerleşim karakterine sahip olan Trabzon Şehirlerarası Otobüs Terminali’nde belediye adına çalışan idari personelin yanı sıra taşımacı ve acenta çalışanlarıyla beraber toplamda 175 kişi istihdam edilmektedir. Terminalde üç kafeterya, beş büfe, iki tuvalet, iki mescit, üç kuaför, 20 yazıhane (toplamda 60 acenta), bir güvenlik, iki otopark, üç emanet odası, bir terzi olmak üzere çeşitli ticari birimler bulunmaktadır. Bir özel müdüriyet, bir belediye şube müdürlüğü, bir mehterhane, zabıta karakolu, trafik zabıta birimi ve trafik kontrol polis noktası olmak farklı idari birimler ile terminale ait taksi durağı bulunmaktadır.

Trabzon Büyükşehir Belediyesi tarafından 1987 yılından itibaren işletmesi yapılan bu terminalde günde ortalama 200 otobüs seferi ile yıllık toplamda 7.500 yolcunun taşıması yapılmaktadır. Terminalin kent içi ile erişimi karayolu toplu taşıma araçları ile yapılmaktadır. Terminalde ilçelere servis olanağı yoktur. İl içi servis olanağı ise acenta servisleri, belediyeye ait otobüs ve dolmuşlarla yapılmaktadır.