Yüzyıllardır insanlar barınma gereksinimlerini çadırlar aracılığıyla karşıladı ve kendi yaptıkları çadırlarda yaşamlarını devam ettirdi. Özellikle, Orta Asya’da birçok göçebe kabile XXI. yüzyılda da çadırda yaşamaktadır. Kampçılık, geçici yaşam alanları olarak ilk kez gezgin sanatçılar ve Romalılar tarafından kullanıldı. Çadır ya da baraka şeklinde konaklama camp, bu konaklama yapılarında sürdürülen ortak yaşam ise camping olarak tanımlandı ve Türkçe’ye bu kullanımdan girdi. Organize kamping ilk olarak Amerika’da The Gunnery tarafından 1861 yılında yapıldı. Tatil amaçlı ilk kamplar da 1874’de tesis edildi. 1876 yılında ilk özel kamp ve 1885 yılında da tüm yaş, gelir ve eğitim seviyelerinden insanlara hizmet eden kamplar yapıldı. 1900’de ise ilk genç erkekler kampı organize edildi. Modern kampçılığın kurucusu XIX. yüzyılda atlı arabalarla uzun mesafeler kat etmeyi bilen Thomas Hiram Holding’tir (1844-1930). Holding, 1853 yılında ailesiyle birlikte Amerika’nın çayırlarından 1.900 kilometre uzunluğunda bir yolculuk sırasında karayoluyla seyahat etti ve bu deneyim onun hayatına yön verdi. İskoçya’nın dağlık bölgelerinde 1887 yılında bir kanoyla kamp yapmaya karar verdikten birkaç yıl sonra, bazı taşınabilir kamp ekipmanlarını kendisi icat ettiği ilk bisiklet kamp gezisine çıktı. Deneyimlerine ve yeniliklerine dayanarak Holding, 1898’de Döngü ve Kamp ve 1908’de Kamp El Kitabı adlı iki kitap yayınladı. İlk kitap yayınlandıktan sonra diğer kamp tutkunları Holding’le temasa geçtiler ve 1901’de İngiltere’de daha sonra Kamp ve Karavan Kulübü olacak olan Bisiklet Kampçıları Birliği’ni kurdular. 1933’te, yedi ülkeden 16 kulüp Camping in de Internationale de Camping et de Caravanning'ı kurdu. Almanya’da ilk resmi kamp derneği Deutscher Camping-Club e.V.” 22. 09. 1948’de kuruldu; bugün Almanya’daki en büyük kamp derneği olmaya halen devam etmektedir. Kamp topluluğu XX. yüzyılın başlarında hızla büyüdü, ancak Birinci ve İkinci Dünya savaşlarının sonuçlarıyla gölgede kaldı. 1950’lerde başlayan ekonomik canlanma ile insanların boş zamanları ve zenginliklerinin artmasıyla kampçılık hızla tercih edilen boş zaman aktivitelerinden biri haline geldi.

Şehir hayatında yorulmuş, doğaya özlem duyan insanların zamanla gelişen doğa ve çevre bilinci, doğa temelli turizm faaliyetlerine ilgiyi arttırdı. Kamp turizmine katılmak; kendinde güven ve inisiyatif niteliği geliştirirken; doğa ile yakın ilişkilere bulunarak kampçıya gündelik varoluşların öneminden ve karmaşıklıklarından kaçmalarına yardımcı olan maceradır. Aynı zamanda kamp turizmi ile ilgilenen turist fiyat bakımından diğer tesislere nispeten ucuz yollu konaklamadan faydalanmaktadır. Bu durum, içsel olarak ödüllendirici olmakla birlikte, kendi hedeflerini ve motivasyon kaynaklarını içeren kendine özgü amacı olan bir rekreasyon, serbest zaman ve turizm faaliyetine dönüşmektedir.

Kampta kullanılan çadırlar, kampçıların kendilerini korunmak, sıcak tutmak ve hayatta kalmalarına yardımcı olmak gibi birçok amaca hizmet ederler. Kamp, kişisel ifadeleri anlatacak şekilde çok çeşitli şekiller alabilen kitlesel bir cazibe etkinliğidir. Kamplar yapılış amacına göre çeşitlenmiş ve dört grubu ayrılmaktadır:

Transit kamp: Genellikle şehirlerin yakınlarında ya da anayol kavşaklarında kurulan dar kapsamlı ve konaklama süresi kısa olan kamplardır.

Rekreasyonel kamp: Doğal güzelliklere ve özelliklere sahip olan göl, akarsu veya orman gibi yerlerde kentlerin gürültüsünden uzakta bulunan bu alanlarında sekiz geceden fazla konaklama ile yapılan kamplardır.

Transit-rekreasyonel kamp: Tesisleri ve kampın kuruluş yeri seçimi bakımından transit kamplarla benzerlik gösteren transit-rekreasyonel kamplar hem kısa ve hem de uzun süreli konaklama olanakları sağlayan kamplardır.

Organizasyon kamp: Değişik yaş gruplarına göre yapılan bu kamplar genellikle izciler, rehberler vb. gruplar için kurulan kamp çeşitleridir.

Dünyada kamp turizminin en popüler olduğu ülke Amerika Birleşik Devletleri’dir. 2018 yılında 28 milyon Amerikalı kamp kurdu. Kampçıların yüzde 56’lık bölümünü Y kuşağındandı. Türkiye’de ise 2018 yılının rakamlarına göre sekiz adet turizm yatırım belgeli, yedi adet turizm işletme belgeli olmak üzere toplamda 15 adet kamping işletmesi vardır. Bu 15 tesiste, toplam 1.170 oda sayısı ve 3.354 yatak bulunmaktadır. Kampçılık faaliyetlerinin Türkiye’de gerçekleştirildiği iller bölgeler ise genellikle; Ege Bölgesi’nde İzmir, Muğla ve Denizli illeri; Marmara Bölgesi’nde Balıkesir, Bursa ve Tekirdağ illeri; Doğu Karadeniz Bölgesi’nde Trabzon, Artvin, Gümüşhane ve Rize illeri ve Akdeniz Bölgesi’nde Antalya’dır.