Eğlentisel Turizm (Diversionary Tourism)

Kavram Sosyoloji

Cohen’in, turizm deneyimlerini sınıflandırdığı, turistin gittiği ortamın koşullarını algılayarak verdiği tepkileri içeren düşünce-kural boyutunun odağı turizm deneyiminin turist açısından anlamı ve onun için yaşam merkezinin yeridir (yaşadığı ya da seyahat ettiği yer). Turizm deneyimi aslında bir uçta anlam merkezi arayışı odaklı derinliğe sahip tinsel seyahat ile diğer uçta daha yüzeysel ve haz odaklı modern turizmin bulunduğu bir eksende çeşitli noktalarda gerçekleşebilir. Bu bağlamda, bir kutupta yaşanılan yerin (dinlentisel deneyim), diğer kutupta ise turizm yerinin (varoluşsal deneyim) yaşam merkezi olarak belirlendiği eksende eğlentisel turizm, temel amacı gündelik yaşam kalıplarından, sıkıntı ve anlamsızlığından kaçma olan turizm deneyimini ifade eder. 

Cohen’in (1979) Turizm Deneyimi Çeşitleri 

Kaynak: Yazar tarafından oluşturulmuştur.  

Büyük çoğunluğu içinde yaşadığı toplum ve kültüre yabancılaşan modern bireylerden bir kısmına göre yaşam anlamsızdır ve bu bireyler farklı bir yaşam merkezi seçeneği bulmaya yönelmezler. Eğlentisel turizm deneyimine yönelen turistin, yaşadığı ya da seyahat ettiği yerle ilgili bir yaşam merkezi ya da anlam arayışı söz konusu değildir. Bu turist için turizm deneyimi bir tatil olarak, gündelik yaşam nedeniyle oluşan usanma, sıkıntı ve anlamsızlık duygularından kaçış, gündelik yaşamın varoluşunu unutabildiği boş zamanı ifade eder. Bu bağlamda, eğlentisel turizm de, dinlentisel turizme benzer şekilde gündelik yaşamı katlanılabilir hale getirmenin bir yolu olarak tercih edilir. Aradaki fark, turizm deneyimine yüklenen anlamda gizlidir; dinlentisel turizmde tazelenme, yeniden yapılanma gibi bir anlam varken, eğlentisel turizmde böyle bir yönelim söz konusu değildir. “Eğlentisel turizm deneyimi, merkezsiz bireyin anlamsız haz kaynağıdır” (Cohen, 1979: 186). Eğlentisel turizmin, dinlentisel turizmden farkı, daha açık bir ifadeyle, modern birey toplumdan yabancılaşmış bir olgu olarak düşünüldüğünde, yaygın turizm eğilimi oyalanma odaklıdır ve bu durum, modern toplumun genel hastalıklı halinin bir belirtisi olması olarak yorumlanarak turizm eleştirilerine kaynaklık eder. 

Yararlanılan Kaynaklar

Cohen, E. (1979). A Phenomenology of Tourist Experiences. Sociology, 13(2): 179-201; Doğan, H. Z. (2004). Turizmin Sosyo-Kültürel Temelleri. Ankara: Detay Yayıncılık.

Ayrıntılı bilgi için bakınız

Cohen, E. (1979). A Phenomenology of Tourist Experiences. Sociology, 13(2): 179-201.