Çocuklu aileler, küresel nüfusun büyük bir bölümünü oluştururken turizm için de önemli bir pazarı temsil etmektedir. İnsanlarda tanımlanan en yakın ve en önemli duygusal bağı oluşturan aileler arasındaki bu ilişki, özellikle turizm talebini yönlendirerek tüm boş zaman seyahat aktivitelerinin yaklaşık yüzde 30’unu oluşturduğu tahmin edilmektedir. Aileyle yapılan tatiller, eğlenceli aktivitelerle ailenin mutluluğunu sağlamak için bağ kurmaya izin veren bir beraberlik fırsatı olarak algılanmakta, bu türden tatiller ise genellikle tüm ailenin birlikte uzun bir süre geçirdiği yegâne zaman olarak karşımıza çıkmaktadır.

Uluslararası alan yazında bir aile biriminin genellikle en az bir yetişkin ve bir çocuktan oluştuğu kabul edilmektedir. Ne var ki demografik eğilimler açısından toplumdaki değişen yapılar, doğurganlık oranlarının düşmesi ve tek ebeveyn, boşanma ve yeniden eşleşme oranlarındaki artış, devinim, cinsel yönelimdeki çeşitlilik ve etnik çeşitlilik gibi nedenler yüzünden karmaşık aile modelleri olarak karşımıza çıkmaktadır. Hane bireylerinin, diğer yetişkinlerin ve evlerde bir arada yaşayan çocukların çeşitli kombinasyonları; günümüzdeki aileler olarak tanımlanabilir. Aile unsuru göz önünde tutulduğunda insan hayatında dört tip yaşam evresinden söz edilmektedir: (1) aile öncesi / ailesiz dönem, (2) aile dönemi, (3) üçüncü yaş (boş yuva) dönemi ve (4) emeklilik dönemi.

Turizm endüstrisi açısından ele alındığında aile tatilleri, çok kuşaklı bağlara yol açan uzun ömürlülüğü içerir, aile hayatına yeniden bağlanmanın ve anlam katmanın bir yolu olarak kullanılır, farklı evlilikler ya da hayat ortaklıklarından doğan kuşaklardan oluşarak coğrafi olarak dağılmış aile üyeleri ağlarını barındırabilir. İnsanlar yeniden bağlantı kurmak için seyahat ettikleri için, aile ve aileyle bağlantılı olarak arkadaş ve akraba ziyaretleri; diğer turizm türlerinden daha dayanıklıdır. Güvenli ortamlarda kaliteli aile zamanı arayışı; parklar, kampçılık ve tatil köyü gelişiminin merkezi olan bu pazarı anlamanın anahtarıdır. Turizmin aile birlikteliğini yaratmada oynayabileceği önemli rolden dolayı ise bu unsurun turizm çalışmaları açısından özel bir ilgiyi hak ettiği alan yazında dile getirilmektedir. Hatta iddia odur ki, (özellikle Batı toplumlarında) nesiller arası yeniden bağlanma tatilleri, gelecekte aile yaşamının temelini oluşturacaktır. Günümüze ulaşma sürecine baktığımızda ise 1900’lerin başlarında işçi sınıfı kültürünün bir parçası olan aile tatillerinin (ve dolayısıyla bu pazarın) önemi, çok geçmeden fark edildi, Billy Butlin gibi girişimciler tarafından 1930’ların ortalarında ailelere yönelik tatil kampları kuruldu. Aile turizmi, Avrupa’da yıllarca sosyal turizmin özü olarak devam edegeldi.

Aile fiyatı terimi, aile turizmi kavramıyla doğrudan bağlantılı ve bağlantısız olmak üzere iki farklı yönden ilgili bir kavramdır. Doğrudan bağlantılı olan ilk anlamına göre aile fiyatı; özellikle otelcilik terminolojisinde, bir aile olarak konaklamak için gelen müşteriler için münferit ve/veya kapı müşterisinden farklı bir indirime sahip fiyatlandırmayı ifade etmektedir. Bağlantısız (ve daha yaygın) olan ikinci anlamına göre ise aile fiyatı (ya da diğer adıyla tanıdık/arkadaş oranı), otellerde çalışan veya yöneticilerin aile üyeleri ve arkadaşlarına verilen özel fiyatı ifade etmektedir. Otellerden havayollarına, restoranlardan bağımsız işletmelere kadar her tür işletmede var olan bu fiyatlandırma politikası, şirketlere bağlı ve/veya işletmelerle ilişkili müşteriler için fiyat indirimi sağlamaktadır. Bu durum özünde, bir işletmenin çalışanlarının günlük olarak başkaları için yarattıkları deneyimleri arkadaşlarına ve aile üyelerine göstermelerine olanak tanıyan bir fayda olarak yapılması mantığına dayanmaktadır. Her iki durumda da terim, turizm endüstrisindeki işletme için özel bir indirim ve/veya fiyatlandırmanın ifadesidir.