Manuel Serrano, İspanyol bir gezgindir. Hakkında yazılmış geniş bir bilgi bulunmamaktadır. Kendisinin yazmış olduğu İspanyolca el yazmasından o dönemki İstanbul ve Türkiye hakkında çeşitli fikirler edinilmektedir. Manuel Serrano’nun Türkiye ile ilgili anılarını yazdığı eserin ilk baskısı, A. Kurutluoğlu tarafından Türkçe'ye çevrilerek yapılmış olmasına rağmen eserin ilk baskısında ilk olarak ne zaman çevrildiği belirtilmediğinden bilinmemektedir.

Eserde, Sultan Kanunî Süleyman döneminde İstanbul’da yaşayan Türklerin hayatından söz edilmektedir. Çalışmada ayrıca Manuel Serrano y Sanz isimli bir İspanyol tarafından 1557’de kaleme alındığı ve İspanya Kralı İkinci Phillip’e sunulduğu belirtilmektedir. Yazarın ön sözüne göre; eserin başlıca amacı o dönemlerde Avrupa’nın en güçlü hükümdarlarından biri olan İkinci Phillip’e İspanya’nın ve bütün Avrupa’nın en büyük rakibi olarak kabul edilen Türklerle ilgili bilgiler sağlamaktır. Eserin yazarı bu bilgilendirme işini soru cevap şeklinde okuyucuya sunmuştur. Eserde çeşitli konularda sorular sorulmuş ve bir sohbet havasında geçen konuşmalar, gözlemler okuyucuya aktarılmıştır. Eserde Pedro, Juan ve Mata isminde toplam olarak üç karakter bulunmaktadır.

Sözü geçen eserdeki konuşmacılardan biri Türklerin eline esir olarak düşmüş ve İstanbul’da bir süre kalmış bir gemici, diğer ikisi ise ondan Türklerin yaşantılarıyla ilgili olarak bilgi alan arkadaşlarıdır. Eserin genelinden edinilen bilgiye göre, yazar bu bilgileri büyük olasılıkla tek bir kişiden değil, İstanbul’da esir düşüp yaşadıktan sonra İspanya’ya dönmüş farklı kişilerden edinmiştir.

Çevirmen çalışmasının önsözünde kitabın amacının yalnızca Türkler ve hayatları hakkında bilgi sunmak olmadığını ve pek çok durumun eleştirildiğini belirtmektedir. Yazılanlar çevirmene göre çoğunlukla, Hıristiyan dünyasına tavsiyeler verme amacı taşımaktadır. Seyahatnamelerin oldukça popüler olduğu dönemlerde Avrupa ülkelerinde beğenilmeyen konuları değiştirmek sebebiyle gezi notları yazarak, yabancı ülkelerden örnekler göstererek bilgilendirme yapma geleneği bulunuyordu. Halk bu sayede okuduklarından dersler çıkararak kendi yaşantısındaki çeşitli yönleri değerlendirme ve karşılıklı olarak yorumlama yapmaya yönlendiriliyordu.