Yunanca’da her türlü lokanta ve meyhane anlamlarına gelir. Bu kavram Latince taberna veya tabernae kelimelerinden yani dükkân, han, özellikle yolculara hizmet eden yemekhane sözcüğünden alıntıdır. Türk Dil Kurumu ise, tavernayı çalgılı meyhane olarak tanımlamaktadır. Taverna sözcüğü Romalılar dönemine ait bir kelimedir. O dönemdeki yemek ve şarap sunulan küçük lokantalara taberna denildiği bilinmektedir. Taberna kelimesi yüzyıllar içinde çok da büyük sayılmayacak bir değişime uğramış ve taverna haline dönüşür. Ayrıca söz konusu tabernaların günümüz İtalya’sındaki trattoria adı verilen küçük lokantaların da atası olduğu bilinmektedir.

Yine tavernayı “eski tarz dekorasyona sahip, genellikle bazı bölgesel mutfaklarla uyum içinde olan brasserie ya da restoran” şeklinde tanımlamak mümkündür. Tavernalar önceleri –aynı zamanda yemek de yenilebilen kabareden farklı olarak- yalnızca şarap satan bir müessesedir. 1698 yılında, bir ızgaracıda ya da şarküteride pişirilmiş olması şartıyla tavernalara et servisi yapma izni verildi. Tavernalar 10 yıl sonra etleri kendileri pişirme hakkını elde etseler de restoranların bir ayrıcalığı olan yahniyi hazırlamalarına izin verilmez.

XV. yüzyılda tavernalar birçok yerde bulundu. Ancak özellikle Fransa Paris’te Sen Nehri’nin (Le Seine) sol kıyısındaki Rue Saint-Jacques ve Rue de la Harpe’ta, sağ kıyıdaki Rue Saint-Martin ve Rue Saint-Denis’de, Halles semtinde ve Place de Grève’de yoğunlaştılar. En ünlüleri; Palais karşısındaki Pomme de Pin, Place de Grève’deki Grand Godet ve Rue de la Juiverie’deki Quatre Fils Aymon’dur. Buralarda genellikle oldukça düşük nitelikli şaraplar sunuldu ama bazen dönemin büyük ürünlerinden olan Argenteuil, Chaillot ve Suresnes şarapları ve başkente gemilerle getirilen çok değerli Auxerrois şarabıyla yukarının şarabı da (Bourgogne, Auvergne ya da Val de Loire) sunulmuştur. Ancak bu şaraplar sadece zengin kişilere sunuldu.