Orienteering, kültürel ve doğal mekanlarda, başlangıç, kontrol noktaları ve bitiş arasındaki en uygun rotayı; koşarak, yürüyerek veya kano, bisiklet, kayak vb. araçlarla pusula veya özel olarak hazırlanmış harita yardımıyla en kısa sürede geçme etkinliğidir. Kökeni İskandinavca olan orienteering, yön bulma anlamında kullanılmaktadır. Etimolojik olarak yönelmek veya doğudan başlayarak konumu belirlemek anlamlarına gelen yönlendirme sözcüğüne dayanmaktadır. Hem yarışma hem de eğlence amacıyla yapılabilmektedir. Fiziksel ve zihinsel çaba gerektiren bir spor olduğu için koşarken satranç oynamak olarak da tanımlanmaktadır. Dünyada 58 ulusal federasyonu bulunan orienteering, 1977 yılından beri olimpik spor dalı olarak kabul edilmektedir.

Uluslararası Orienteering Federasyonu’nun kabul ettiği dört tür orienteering vardır. Bunlar; koşu, dağ bisikleti, kayak ve patikadır. Patika türü orienteering, özellikle engellilere yöneliktir. Bunların dışında orienteering ilkelerine bağlı kalarak turizm amaçlı binek hayvanı, motorlu taşıt ya da kano gibi vasıtalarla da yapılan orienteering türleri bulunmaktadır.

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra Orta ve Doğu Avrupa’da rekreatif ve turizm etkinliği olarak yaygınlaşmaya başlamıştır. Turizm amaçlı orienteeringte süre, sportif orienteeringte olduğu kadar önemli değildir. Katılımcılar zorunlu olmamakla birlikte çiftler halinde yarışmaktadır. Parkuru tamamlamak için katılımcılara belirli bir süre verilmekle birlikte; katılımcıların teknik düzeyleri, parkur koşulları vb. durumlara göre ek süre verilebilmektedir. Doğa sporu olarak değerlendirilen orienteering, kapsamı genişletilerek turizm ve rekreasyon aktivitesi olarak her türlü doğal, kültürel ve kentsel alanlarda yapılabilen bir spor dalı olarak yaygınlaşmaktadır. Alt yapı maliyetinin uygun olması ve özel bir saha gerektirmemesi gibi nedenlerle konaklama işletmeleri için farklı bir pazar türü haline gelmiş durumdadır.