İnsanlar tarih boyunca sağlık, inanç, eğitim, akraba ve arkadaş ziyareti gibi değişik amaçlarla sürekli yaşadıkları yerlerden başka bölgelere seyahat ederek turizm olayına katılmaktadır. İş amaçlı yapılan seyahatler de turizmin en eski formlarından biridir. Dünya Turizm Örgütü tarafından 1992 yılında Birleşmiş Milletlere sunulan bir çalışmada iş turizmi; “İş amacıyla normal çevreleri dışındaki yerlere seyahat eden ve burada kalan kişilerin faaliyetleri” olarak tanımlanmaktadır.

Ticaret yapmak ve ticaret ile uğraşmak amacıyla seyahat etmek, eski uygarlıkların girişimci üyeleri tarafından gerçekleştirilen en eski turizm faaliyetlerinden biridir. Tarihte herhangi bir şekilde seyahat edenlerin haydutlar, korsanlar ve soyguncuların her zaman mevcut olan saldırı tehlikeleriyle ve kötü inşa edilmiş yollarda veya tehlikeli denizlerde yavaşça ilerlemenin yaratmış olduğu sıkıntılarla mücadele etmek zorunda kaldıkları zamanlarda bile, iş motivasyonu, cesur tüccarları ve diğer girişimcileri, yerel olarak bulunmayan mal ve ürünleri alıp satacakları uzak pazarlar arayışında kendi topraklarını terk etmeye sevk edecek kadar güçlüydü.

Günümüzde ise iş turizmi, esas olarak ticari, profesyonel ve işle ilgili amaçlarla seyahat, turizmin eğlence amaçlı olmayan başlıca biçimini temsil etmektedir. Örneğin, iş adamları, şirketlerinin ihtiyaçlarını karşılamak için seyahat etmek zorundadır. Bunu yaparken, eğlenmek, tiyatroya ya da restoranlara ve diğer eğlence yerlerine gitmek için de zaman bulabilirler. Seyahatin iş yönlerini zevk yönlerinden ayırmak imkânsızdır ve bu nedenle iş seyahati de turizm istatistiklerine dâhil edilmiştir.

Modern anlamda iş turizmi, temelde konferanslara ve diğer toplantı türlerine katılmak amacıyla seyahat etmek, teşvik amaçlı seyahat, bir sergi veya ticaret fuarına katılmak için seyahat etmek ve bireysel iş seyahati olmak üzere dört biçimde karşımıza çıkmaktadır.