İlk sahibi devrin Gazinocular Kralı Çakır Mehmet’ti. Ona Çakır denmesinin sebebi ise çakır gözleriydi. 1911’de Ohru’dan İstanbul’a gelmiş Rumelili bir ailenin çocuğu olan Çakır Mehmet, koşullar elvermediği için ilkokuldan sonra eğitim hayatına devam edemedi. Dönemin ünlü gazinolarında çalışmaya başladı. Bu sayede devrin ünlü saz ve ses sanatçılarıyla tanışan Çakır Mehmet, Marmara kıyısında, adalara bakan sakin bir semt olan Yenikapı’da iki dönümlük bir arazi alıp kendi gazinosunu kurdu. İlk adı Çakır Gazinosu olan bu mekân hem yazlık hem de kışlık bir gazino oldu ve kısa zamanda İstanbul’un en ünlü gazinolarından biri haline geldi. Çakır Mehmet, Soyadı Kanunu yürürlüğe girdiğinde lakabını soyadı olarak benimseyerek Mehmet Çakır adını aldı. Devrin ünlü romancı ve şairleriyle yakın dost olan Mehmet Çakır’ın gazinosuna Yahya Kemal Beyatlı sık sık gelir, dostlarıyla birlikte fasıl dinlerdi. Çakır Gazinosu özellikle yaz dönemlerinde sayfiye imkânı sunan aile çay bahçesi olarak da önemli bir mekan haline geldi. Özellikle Cumhuriyetle birlikte İstanbul halkı denize girmeye başladı. Günlük faaliyetlerine denizi katmaya başlayan İstanbullular, Marmara’nın Rumeli ve Anadolu kıyalarında, Boğaz sahillerinde, Adalar’da açılan gazinolarda hem dinlenir hem eğlenirdi. Yenikapı’daki Çakır Aile Bahçesi de 6.000 kişilik görkemli mekânıyla bu alanda başı çekerdi. Sevim Tanürek’ten Fahrünisa Solmaz’a, Özcan Tekgül’den Abdullah Yüce’ye, Ateşböcekleri’ne, İsmail Dümbüllü’ye kadar nicelerini Çakıl Aile Bahçesi’nde dinlemek mümkündü. Münir Nurettin Selçuk, Safiye Ayla ve Müzeyyen Senar gibi ünlü sanatçıların sahneye çıktığı Çakır Gazinosu’nun bir bölümü, 1954’te Vatan Caddesi’nin yapımı sırasında istimlak edildi. Yeniden inşa edilen gazino daha sonra Mehmet Keremet’e devredildi. Gazinoyu 1960’ta Behzat Şenyıldız devraldı ve gazinonun adını değiştirerek Çakıl Gazinosu olarak işletmeye başladı. Zeki Müren, bu gazinoda yıllarca assolist olarak sahneye çıktı. Gazinonun Şenyıldız’dan sonraki patronu Hasan Ekici oldu; ondan sonra da Mehmet Yaşar Şerbetçi. 1986 kışında İstanbul’da günlerce süren kar yağışının etkisiyle bir gece gazinonun çatısının bir bölümü çöktü. Yaşar Şerbetçi, binanın onarımını yaptırarak bir ay sonra yeniden açtı. 1988’de bir kalp ameliyatından sonra vefat eden Yaşar Şerbetçi’nin ardından mekân, eşi Türkan Şerbetçi tarafından işletildi. 1994 yılından itibaren renkli televizyonun gelmesi, televizyon kanallarının sayısının artması ve kültürel değişim gibi önemli gelişmeler sonucunda dönemin tüm gazinoları gibi Çakır Gazinosu da ekonomik sıkıntılar çekmeye başladı. 1994 yılında, 58 yıldır hizmet veren gazino kapatıldı. 2001 yılında Türkan Şerbetçi tarafından Sarayburnu’nda tekrar açılan Çakıl Gazinosu, Kıyı Koruma Kanunu'na aykırı olduğu gerekçesiyle İstanbul Büyükşehir Belediyesi ekiplerince 28. 02. 2005’te yıkıldı.