90’lı yıllarda Sovyetler Birliği’nin dağılmasıyla birlikte, Doğu Bloku’na bağlı ülkelerde piyasa ekonomisi geçerli olmaya başladı. Bu dönemde yaygınlaşmaya başlayan bavul turizmi; kendi ülkelerindeki gümrük duvarlarını aşabilmek ve malı ilk elden alabilmek için ziyaretçilerin gittikleri ülkeden yüklüce miktarda ticari mal alarak, bavullar ile gümrükten geçirmeleri yolu ile yapılan turizm şeklidir. Bir tür ticari faaliyet sayılması gerekirken dış ödemeler bilançosunda Türkiye bu kalemi turizm gelirleri kısmına dahil etmektedir.1996 yılından sonra ise ödemeler bilançosuna bavul ticareti kalemi eklenerek bu durum giderildi.

Beraberinde getirdiği önyargılar yüzünden, büyük bir gelir getiren bu turizmin Türkiye’den Ortadoğu ülkelerine kayması söz konusudur. Arap turizminde olduğu gibi, düzenleme yapmak yerine, yetkililerin kesip-atmak gibi bir yolu seçmiş olması dolayısı ile; İstanbul’un Laleli bölgesini epeyce besleyen bu turizm çeşidinin azalarak kaybolmasına yol açmaya yüz tutmuştur. Ayrıca Romenler ve Ruslar dışında halı, kilim, mücevherat ve deri almak amacıyla gelen diğer ülke turistlerinin vatandaşları da bu ticaretin önemli aktörleri arasında yer almaktadır.

Bavul turizmi bu görüntüsüne rağmen Türkiye’nin ödemeler bilançosunu düzelten önemli gelir kaynaklarından biridir. Bunun nedeni hem gelen insanların Türkiye’de turizm harcamasında bulunması hem de görünmez ihracat dediğimiz Türkiye’deki malları alıp kendi ülkelerine götürmeleridir. Türkiye’nin bavul turizminden yılda üç-dört milyar ABD Doları gelir elde ettiği tahmin edilmektedir. Rus turistlerin Türkiye’ye geliş nedeni, son yıllarda güney kıyılarımıza tatil amacıyla gidenlerin sayısında artış olmasına karşın, çoğunlukla bavul turizmine (alışverişe) dayanmaktadır.