Getiri yönetimi, ilk olarak havayolu taşımacılığı sektöründe geliştirildi. Bunun temel sebebi, Amerika Birleşik Devletleri hükümetinin 1978 yılında aldığı havayolu şirketlerine serbestleştirme (deregulation) kararı sonrası havayolu ulaştırma sektöründe rekabet ortamının oluşmasıdır. Bu dönemde, şirketler üzerindeki uçuş yeri, uçuş rotası, taşıma kapasitesi ve fiyatlama gibi kısıtlamalar kaldırıldı ve şirketler yoğun rekabet ortamına girdi. Sonuç itibariyle kapasite kontrolü önem kazandı. Bu dönemde getiri yönetimi kavramı ortaya çıktı ve getiri yönetimi uygulamaları da bu rekabet ortamında gelişmeye başladı. Getiri yönetimi, işletmelerin kapasite yönetimi ve kapasiteden en yüksek gelirin elde edilmesi konusunda anahtar rol oynayan bir yöntem olarak işlevsellik kazandı. Getiri yönetiminin kullanımı için gerekli koşullar şunlardır; sınırlı kapasite, talebin farklı pazar bölümlerine ayrılabilmesi, ürün veya hizmetin stoklanamaması, ürünlerin veya hizmetlerin tüketim öncesinde satılabilmesi, talep istikrarsızlığı ve talebin dönemsel özelliği, düşük değişken maliyetler ve yüksek kapasite artırma maliyetleri.

Getiri yönetimi havayolu işletmelerinden sonra konaklama sektöründe de kullanılmaya başlandı. Hatta geleneksel ve modern anlamda getiri yönetimi uygulamaları son 30 yıldır konaklama endüstrisinde kullanılmaktadır. Otel işletmelerinde pazarlama ve operasyon alanında adeta vazgeçilmez oldu. Gelirlerin artırılması için getiri yönetimi tekniklerinin kullanılması otellerin rekabetçi tutumunu geliştirmekte ve genel kârlılığını artırmaktadır. Otel işletimlerinde getiri yönetiminin kullanım amaçları şu şekildedir; fiyat optimizasyonu, doluluğun artırılması, gelirlerin artırılması, talep analizi, pazar bölümleme ve talep denetiminin sağlanması, atıl kapasitenin en düşük düzeye indirilmesi ve gelir kaybının önlenmesi.