International Bureau of Social Tourism (ISTO) / Uluslararası Sosyal Turizm Bürosu

Sivil Toplum Kuruluşu Yurtdışı Kurum-Kuruluş Yatırımcı/İşletmeci STK

(Brüksel, Belçika, 1963- )

1963 yılında Belçika’nın başkenti Brüksel’de sosyal turizmi teşvik etmek amacıyla kurulmuş; maksimum sayıda kişinin tatil ve turizme erişebilir olmasını hedefleyen ve kar amacı gütmeyen uluslararası bir kurumdur. Bureau International du Tourisme Socal (BITS) ismi ile yer almış olan kurum, 2010 yılından itibaren International Bureau of Social Tourism (ISTO) ismi ile çalışmalarına devam etti. Ana merkezi Brüksel’de olan ISTO, üyelerini daha iyi temsil edebilmek amacıyla, bölgesel merkezlere ayrıldı. ISTO, 2004 yılında Amerika’da, Avrupa ve Afrika’da bölgesel ofisler açtı. Her kesimden insanın turizme katılması gerektiğini savunan ISTO, bütün bireylerin turistik etkinliklere katılımını kolaylaştırmayı, düşük gelire sahip kesimlerin turizm etkinliklerinden yararlanmalarını ve turizm olaylarının daha fazla toplumla bütünleşmesini bu doğrultuda kamu sektörünü ve özel sektör kuruluşlarını bir araya getirmeyi amaçlamaktadır. ISTO’nun bir diğer hedefi, ev sahibi toplum ve turistler arasında sürdürülebilirlik ve dayanışma esaslı kültürlerarası bir turizm anlayışı yaratıp hem kültürel hem de doğal mirasa sahip çıkmayı teşvik etmektir. Uluslararası Sosyal Turizm Bürosu, sosyal turizmi “İyi tanımlanmış sosyal yöntemler sayesinde, nüfusun düşük gelirli kısımlarının turizme iştirak etmesinden doğan tüm kavram ve olaylar” olarak tanımlamaktadır. ISTO’nun ilk başkanı Arthur Haulot, sosyal turizmden “İnsana ve geleceğine önem veren, ama asla insanlardan kar elde etme amacı gütmeyen” bir turizm çeşidi olarak bahsetmiştir.

ISTO’nun çalışmalarına yön veren birincil belge, Montreal Sözleşmesi olup 1996 yılında turizmin hümanist özelliği ve toplumsalcı görüşü kabul ve tasdik edildi. Sosyal turizmin, toplumu düzenleyen, ekonomik büyümeyi teşvik eden, bölgesel ve yerel büyüme ile küresel gelişim programlarına katkı sağlayan olumlu etkilerini belirlediler. ISTO 2006 yılında Montreal Sözleşmesi içeriğini Aubagne Ek Maddesi ile desteklendirdi, sosyal turizmin uluslararası kalkınma ve dayanışma özelliğine bu madde ile daha fazla önem ve yer vermeye başladı. Yine 2006 yılı içerisinde, yerel ve bölgesel resmi mercilerle ortaklaşa bir ağ kurarak daha fazla ortak çalışmaya olanak sağlanması için çalışmalarda bulundu. Bu ağ içerisinde Avrupa Birliği’nin finanse edebileceği projeleri değerlendirdi. Assembly of European Regions, United Cities ve Local Governments gibi derneklerle ortak çalışmalar düzenledi. UNESCO için danışma konseyi statüsünde olan ISTO, aynı zamanda Dünya Turizm Örgütü üyesi olup Avrupa Komisyonu’yla da çalışmalar yürütmektedir. Üyelerinin daha fazla sosyal turizm konaklama seçeneklerine yönelmesi için 2009 yılında Holidays for All (Herkes için Tatil) portalını kurdu. En önemli destek verdiği ilkelerden bir tanesi, çeşitli uluslararası belgelerde kabul edilmiş olan turizm ve tatil hakkının herkes için gerçeklik kazanmasıdır. Büro, İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi doğrultusunda herkesin düzenli olarak ücretli tatil iznine hakkı olduğunu savunmakta; bu hakkın evrensel olarak erişilebilir olmasını sağlama arzusunda çalışmalar yönetmektedir.

2010 yılında Rimini’de düzenlemiş olduğu dünya konferansında ISTO, Araştırma ve Eğitim ortaklığı kurdu. Bu anlaşma nezdinde üniversitelerle ve üyeliği olan yüksek eğitim kurumlarıyla araştırma projeleri, bilimsel ve mesleki yayınlar, araştırma eğitim ve uzaktan eğitim konferanslarının düzenlenmesinde katkı sağladı.

ISTO’nun üç ayrı bölge, 37 ülkeden üyeleri bulunmaktadır. Avrupa bölgesinde: Almanya, Belçika, Birleşik Krallık, Fransa, İspanya, İsviçre, İtalya, Malta, Polonya, Portekiz, Rusya, San Marino, Türkiye, Yunanistan, Amerika bölgesinde: ABD, Brezilya, Dominik, Guatemala, Haiti, Kanada, Kolombiya, Kosta Rika, Meksika, Paraguay, Peru, Şili ve Afrika bölgesinde: Cezayir, Benin, Burkina Faso, Fas, Gabon, Kamerun, Mali, Moritanya, Togo, Tunus, Zambiya ülkeleri yer almaktadır. Türkiye 1977 yılından itibaren bu kurumun onur üyesidir.

Yararlanılan Kaynaklar

Belanger, C. (2012). Case Study 1: The International Social Tourism Organisation. İçinde; S. McCabe, Minnaert, L. ve Diekmann, A. (Editörler), Social Tourism in Europe: Theory and Practice (s. 1-18). Bristol: Channel View Publications; Belanger, C. E. ve Jolin, L. (2011). The International Organization of Social Tourism (ISTO) Working Towards a Right to Holidays and Tourism for All, Current Issues in Tourism, 14 (5): 475-482; Demir, M. (2014). Seyahat Acentacılığı ve Tur Operatörlüğü İlkeler ve Yönetim. Ankara: Detay Yayıncılık; Dinçer, İ. F., Çakmak, T. F., Küçükali, S. ve Cor, C. (2015). Turizmin Uluslararası Boyutu. İçinde; O. Akova, Kızılırmak, İ. ve Tanrıverdi, H. (Editörler), Turizm İşletmeciliği Temel Kavramlar ve Uygulamalar (s. 27-59). Ankara: Detay Yayıncılık; Gee, C. Y., Makens, J.C. ve Choy, D. J. L. (1997). The Travel Industry. Danvers: John Wiley & Sons Inc.

Ayrıntılı bilgi için bakınız

Belanger, C. (2012). Case Study 1: The International Social Tourism Organisation. İçinde; S. McCabe, Minnaert, L. ve Diekmann, A. (Editörler), Social Tourism in Europe: Theory and Practice (s. 1-18). Bristol: Channel View Publications; Belanger, C. E. ve Jolin, L. (2011). The International Organization of Social Tourism (ISTO) Working Towards a Right to Holidays and Tourism for All, Current Issues in Tourism, 14 (5): 475-482; Bıçkı, D., Ak, D. ve Özgökçeller, S. (2013). Avrupa’da ve Türkiye’de Sosyal Turizm, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 31: 49-73; ISTO (2015). 50 Years of Commitment in Social Tourism 1963-2013. Brüksel: ISTO Publication; ISTO (2016). ISTO Members. Brüksel: ISTO Publication.