Bir dönem Çanakkale’de Çarşı Caddesi ile Fetvane Sokağı'nın kesiştiği yerde yer alan Emek Oteli, 1982 yılına kadar hizmet verdi. Kırk altı yıl boyunca 20 odalı olarak hizmet veren otel, Çanakkale’nin en ekonomik otellerinden biri olarak faaliyet gösterdi. Emek Oteli’nin binası, Rumlardan kalma bir yapıdır. Yapım tarihi kesin olarak bilinmeyen yapı, XIX. yüzyılın sonlarına doğru iki katlı olarak inşa edildi. Yapıldığı yıllarda ilk katı dükkân, üst katı ise konut olarak kullanıldı. İlk iki katının işlevi ve mimari detayları ile, 1800’lerin Çanakkale’sinin özgün sivil mimari örneklerinden biridir. Emek Oteli’nin üçüncü katının Cumhuriyet döneminde (1930’larda) inşa edildiği değerlendirilmektedir. 1930’lu yıllarda otelin altında otobüs yazıhaneleri yer aldı; Çanakkale şehir merkezinde ilçelere ulaşım sağlayan otobüsler buradan hareket etti. Emek Oteli’nin binası önceleri bir dönem ticarethane ve bir dönem de Askerlik Şubesi olarak kullanıldı. Tapu kayıtlarına göre otelin binasının en eski sahibi İstefani Sayano’dur. Sonrasında otel binası, 1929’da Vilayet Tefviz Komisyonu tarafından, Girit’ten gelen Salih Fuat Efendi’ye verildi. 1933’te Tirisyadi Hahmin’e satılan bina; 1936’da Hüseyin Erol’a satıldıktan sonra otel olarak hizmet vermeye başladı ve 1980’li yıllara kadar otel olarak hizmet vermeye devam etti. Faaliyette bulunduğu süre içinde üçüncü sınıf otel olarak hizmet veren Emek Oteli; 19 oda ve 36 yatak kapasitesine sahipti. 1982 yılından itibaren dükkân olarak kullanıldığı bilinen bina, 1993 yılında Taşçılar Şirketi tarafından satın alındı. 2004 yılında restore edilen bina, Çanakkale Kent Müzesi ve Arşivi olarak hizmet vermeye devam etmektedir.