Öğretmen Nevreste Hanım ile muhasebeci Esat Bey’in oğlu olarak İstanbul’da dünyaya geldi (1921). Pertevniyal Lisesi’nden (1839), İstanbul Devlet Güzel Sanatlar Akademisi’nden (Mimar Sinan Güzel Sanatlar Üniversitesi’nin mimarlık bölümünden) mezun oldu (1945). Galata’da Eski, Gümrük Sokak’taki handa stajyer olarak çalışmaya başladı. Askerlikte bir gözü arpacıktan kapandı, ancak bir bıçak sırtı kadar aralık kaldı. 1949 senesinin Nisan ayında İzmir’de Suzan Hanım’la evlendi ve burada yaşamaya başladı. Meslek hayatı boyunca Van’dan Hakkari’ye kadar pek çok yerde çalıştı. Kamuya ait önemli binaların yanı sıra Arçelik, Eczacıbaşı gibi özel sektörün öncü kuruluşlarına da çizimler yaptı.

Türkiye Mimarlar Odası’nın kurucu üyelerindendir. Burada yönetim kurulu üyesi, ilk genel sekreteri ve İstanbul şube başkanı oldu. Mimarlık mesleğini 1999 yılına kadar devam ettirdi. Bu sürede birbuçuk milyon metrekare bina tasarladığı söylendi. 1957-1972 yılları arasında İstanbul Teknik Üniversitesi’nde ders verdi. Ulusal ve uluslararası mimarlık yarışmalarında ödüler kazandı.

Gazeteciliğe başlaması arkadaşı Hasan Pulur’un sayesinde gerçekleşti (1982). Çıkış noktası ise 1978-79 yıllarında Rotary Kulübü'nde mizah üzerine konuşmalar yapmaya başlaması oldu. Erol Simavi Hasan Pulur’a Haldun Taner’i yazı yazması için ikna etmesini söyler, ancak o dönemde Haldun Taner Almanya’dadır. Yaptığı konuşmalardan dolayı Hasan Pulur’un aklına Aydın Boysan gelir ve Boysan köşe yazarlığı teklifini böyle alır. Başta ne yazacağını bilemeyen Aydın Boysan zaman içerisinde çok sayıda yazıyı kaleme aldı. Gazetenin pazar ekinde mizah yazılarıyla başlayan yazma süreci dünyanın beş kıtasına yaptığı gezi yazılarıyla devam etti. Ayrıca kadınlara nasıl davranılması gerektiği, içki adabı sıkça kaleme aldığı konulardan oldu. Rakı dendiğinde ilk akla gelen kişilerden olan Boysan önceleri Samatya, Yenikapı ve Galatasaray meyhanelerine gider, Daha sonra Set Restoranı, Çiçek Pasajı’ndaki Seviç ve Beşiktaş Turgut’la birlikte anılırdı. Orhan Veli, Cihat Burak, Cevap Çapan, Mücap Ofluoğlu, Fethi Naci sofra arkadaşlarıdır. Bu sofraların sohbetleri zaman zaman köşe yazılarında yer buluyordu.

Üzerinde durduğu ve sıkça kaleme aldığı bir diğer konu, okumaktır. Çünkü Boysan’a göre kitap okumak uygar bir insanın vazgeçilmez uğraşıdır. Aralıksız olarak 10 yıl Hürriyet Gazetesi'nde, üç yıl Akşam Gazetesi'nde köşe yazıları yazdı. Kendi kitaplarını basmak için Bas Yayınları'nı kurdu (1984-1993). Böylece gazeteci/yazar kimliği mimar kimliğinin önüne geçti. Diğer taraftan mimarlık ruhunu hep içinde taşıdı. Örneğin Çelik Gülersoy’un yıllar önce Çamlıca Tepesi’ne yaptığı kahvehanenin bayağı bir yer haline geldiğini görmek Boysan’ın hep içini acıtır. Yozlaşma, kabalık, yüzeyselleşme Boysan’ın katlanamadığı konulardır. Bunlarla savaşmak için de hep çalışmak gerektiğini vurgulardı. Savaşçı ruhu sayesinde iki akciğer kanseri ameliyatını atlatan Aydın Boysan bunu da karşı koymak ile açıklardı. 2018’de 97 yaşında organ yetmezliğinden İstanbul Ulus’taki evinde hayata veda etti.

Başlıca eserleri: Boysan, A. (1987). Fısıltı. İstanbul: Bilgi Yayınevi; Boysan, A. (1990). Aldanmak, İstanbul: Bilgi Yayınevi; Boysan, A. (2007). Hayat Tatlı Zehir. İstanbul: İş Bankası Yayınları. Boysan, A. (2010). Acele Etme Çabuk Ol. İstanbul: İş Bankası Yayınları. Boysan, A. (2013). Doyulmaz Dünyamız. İstanbul: İş Bankası Yayınları; Boysan, A. (2015). Doksan Beş Yıldan Serpintiler. İstanbul: İş Bankası Yayınları. Boysan, A. (2019). İstanbul’un Kuytu Köşeleri. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.