Bedros’un Meyhanesi olarak bilinen mekân, bütün dünyayı saran ekonomik buhranın başladığı yıllarda (1930), Beyoğlu Asmalımescit’te, sıradan halk tabakası adı da verilen sade vatandaşa hizmet veren bir meyhanedir. Bedros’un Meyhanesi’nin müşterileri genellikle mahalleyi oluşturan sıradan insanlardır. Bahse konu olan meyhane, Asmalımescit Sokağı’yla Asmalı Mezarlık Sokağı’nın kesiştiği yerde bulunan ve süt satan Toma’dan hemen öncedir. Bu türden pek çok meyhane gibi Bedros’un Meyhanesi’nin de ön cephesi mavi boyalıdır. Cephesi dar olduğu için karşıdan bakıldığında uzun bir tünele benzer. Girişinin sol tarafında, önünde yüksek iskemleleriyle çinko kaplı L biçiminde bir tezgâhı ve hemen bu tezgâhın yakınlarında da sandalyeler ile masalar bulunur. Diğer muhtelif meyhanelerde olduğu gibi burada da meze olarak topik, pilaki, midye tava ile yaprak dolması bulunur. Kış mevsiminde ise lakerdanın yanında, limon sıkılmış tahin helvası ile leblebi verilir. Kısacık boyu, gür saçları, güler yüzü ile bıyıksız meyhaneci Bedros, önünde durduğu tezgâhın arkasındaki raflarda yer alan muhtelif markalardaki içki şişeleriyle, az üst tarafta asılı duran kadehler arasında çalışıp durur. Sevdiği bazı kimselere veresiye verirken, borcu olanlara bile iyi davranır.