Post-modern turizm pazarı içinde kendine özgü özellikleri bulunan bir turist grubudur. Sırt çantasıyla seyahat etmek, belirli söylemlerle karakterize edilen modern bir turizm şeklidir. Sırt çantalı turistler; nispeten uzun seyahat süresi, gençlik yurtları ve diğer yerel tesislerin tercih edilmesinin yanı sıra genellikle karayolunu tercih etmektedirler. Ucuz konaklama ve taşımacılığı kullanmayı tercih etmektedirler. Genellikle sırt çantalı turistleri kitle turistleri kategorilerinin tam zıttı olarak değerlendirilmektedir. Bu turistler, daha çok özgünlük, yenilikçilik ve doğallık arayan romantik söylem üzerinden yoğunlaşan sosyal etkileşimleri önemsemektedirler. Genellikle demografik özellikleri ergenlikten erken yetişkinliğe doğru yoğunluk göstermektedir.

Turizm literatüründe “sırt çantalı” turist terimi ilk olarak Pearce tarafından kullanıldı (1990). Ancak, literatürde sırt çantalı turistleri ifade etmek üzere uluslararası, uzun süreli, düşük bütçeli gezgin”, genç, düşük bütçeli gezginler, düşük bütçeli turist, başıboş gezgin ve serseri gezginlik terimleri de kullanıldı. Ancak farklı şekillerde adlandırılsa da, günümüzde sırt çantalı turist daha evrensel bir boyut kazanmış durumdadır. Sırt çantalı turist, ilk olarak Cohen’in yapmış olduğu turist tipolojisine dayanmaktadır (1972). Cohen, örgütlenmiş kitle turisti, bireysel kitle turisti, araştırıcı ve başıboş turistler olmak üzere genel olarak dört tip turistten söz etmek olanaklıdır. Bu turist tiplerinin her birinin kendine özgü turizm deneyimi ve seyahat alışkanlıkları bulunduğu söylenebilir.

Bu tipolojilerden başıboş turistler, kendi tatilini kendisi planlayan, keşfedilmemiş yerlere gitmek isteyen ve kendi kültüründen uzaklaşmaya en yatkın gruptur. Başıboş turistler, kendi kültürlerini ve ülkelerindeki yaşam tarzını terk edebilmektedirler. Cohen, günümüzde sırt çantalı turistler olarak adlandırılan turistlerin, atalarının “başıboş turistler” olduğunu belirtmekle birlikte; günümüzde sırt çantalı turist pazarının kitlesel bir boyut kazandığını, bu pazarın heterojen bir yapı gösterdiğini ve günümüz sırt çantalı turist pazarının içinde ancak çok küçük bölümün başıboş gezen turistlere örnek olarak gösterilebileceğini belirtmektedir. Günümüz sırt çantalı turistlerini başıboş turistlerden ayıran en önemli özelliğin, sırt çantalı turistlerde seyahat sonrası eve ve normal hayata dönme isteğinin bulunması olduğunu ifade etmektedir. Sırt çantalı turistler, konaklama tesisi tercihleri veya seyahatlerine ilişkin diğer alışkanlıkları bakımından, dünya turizm endüstrisi içinde hemen fark edilen bir pazar bölümüdür.