Destinasyonların aşırı kalabalık olması, yerel halkın ve toplulukların günlük yaşamını bozmakta ve destinasyonların doğal ve sosyo-kültürel varlıklarını aşındırarak turizmin altyapısını ve üstyapısını aşmaktadır. Doğal olarak, ziyaretçi deneyimini olumsuz etkilemektedir. Bazı durumlarda aşırı turizm, sivil protestolara yol açmıştır ve bazı şehir sakinleri turizmin durdurulmasını talep eder hale gelmişlerdir. Böylece, aşırı turizm olgusu, turizm karşıtı bir olguya dönüşmektedir.

Bir destinasyonun toplam sakinlerinin turizmin varlığından memnuniyeti memnuniyetsizliğe ve kızgınlığa dönüşmektedir ve sakinler turizmin gelişmesine, projelerine ve varlığına karşı çıkarak tepki göstermektedir. Bu durum turizm karşıtlığı olarak bilinmektedir. Yerel sakinler ve paydaşlar, turizmin yaşamları ve çevreleri üzerindeki etkilerinin hızlı turizm büyümesinin neden olduğunu düşünmektedirler. Yüksek turizm yoğunluğundan kaynaklanan olumsuz etkiler ve aksaklıklar, 2017 yılında birçok bölgede (İspanya, İtalya, İngiltere, vb.) turizm karşıtlığı alevlenmelerine yol açmıştır. Birçok turizm karşıtı hareket veya dirençli toplum Avrupa’yı ziyaret eden turist sayısının artmasıyla ilgili endişelerini dile getirmektedir.

Turizm karşıtlığının yükselişinin nedenleri çeşitli olmaktadır. Örneğin; çok sayıda ziyaretçi UNESCO Dünya Mirası statüsünde bazı yerleri sıkça ziyaret etmektedir ve UNESCO Dünya Mirası risk altında bulunmaktadır. Ayrıca, turistler yerli halkın yaşam kalitesini olumsuz yönde etkilemekte, varış yerlerinin çevresel sürdürülebilirliğini tehlikeye atmaktadır. Ayrıca, turistlerin (günübirlikçiler) yasal iş yapan yerel işletmelere olan pozitif katkısı da sınırlı olmaktadır. Avrupa genelinde turizm karşıtı yükseliş, turizmin doğru bir şekilde yönetilmediğini, turizmin çok fazla hasar ve bozulma yaratma potansiyeline sahip olduğunu göstermektedir.

Turizm karşıtlığının tanımlanmasında iki görüş ağır basmaktadır. Birinci görüşe göre, turist ve turizm kelimelerinin olumsuz çağrışımlarına entelektüel ve kültürel tepkileri ifade etmektedir ve “turizm” olarak bilinen her şeyin antitezi olmaktadır. Doğru gezginleri yoz, kaba ve cahil turistlerden ayırmaktadır. Doğru gezginler sıradan turistlerden farklı davranırlar ve özgün ve eşsiz deneyim ararlar, açık fikirlidir ve açık yürekle seyahat ederler. Hediyelik eşyalardan kaçınırlar ve rahatlamak yerine keşfetmeyi tercih ederler. Son turizm endüstrisi olaylarına dayanan ikinci yorum, aşırı kalabalık ve aşırı turizm olgusuyla bağlantılı bulunmaktadır. Geleneksel olarak turizme bağımlı çevrelerde yeni turizm hareketlerinin reddi durumlarını içermektedir. Anti-turizm kitle turizmi sonuçlarıyla birleştirilmektedir ve turizm karşıtı sanayi, turistler evine gitsin sloganıyla seferberlik ilan etmişlerdir.