Arap Yarımadası; eski zamanlardan yağmurun az yağdığı, hayatın çöllerdeki vahalarda devam ettiği ve buna bağlı olarak, yaşam şartlarının oldukça zor olduğu bir bölgedir. XX. yüzyıla kadar kervancılık, tarımdan çok daha önemli bir geçim kaynağıdır. Bu dönemlerde Arabistan mutfağı, daha çok et ve süt ürünleri ile hurmaya bağımlı bir mutfak olarak karşımıza çıkmaktadır. Dönemin en büyük kabilelerinden olan Kureyş Kabilesi'nin, bugünkü pastalara benzeyen faludhaj adını verdikleri bir tatlı (nişasta ve bal karışımı) yaptıkları bilinmektedir. Ayrıca, küçükbaş etlerinin kesik süt içerisinde pişirilerek kurutulmuş çökelekle servis edilen masliyya, madira ve Türkçe karşılığı tirit olan nohutlu et yemeği de dönemin öne çıkan yemekleri arasındadır. Hz. Muhammed’e bir zafer sonrasında tatlı olarak ikram edilen hays (hurma ve süt karışımı) da bilinen diğer bir yiyecek olarak kayıtlarda geçmektedir.

Suudi Arabistan mutfağı, Türk mutfağı ile benzer özellikler taşımaktadır. Fakat baharat ve yağ kullanım oranları ve farklı pişirme yöntemleri nedeniyle tat olarak Türk yemeklerinden farklılaşmaktadır. Yerel olarak adlandırılan kabsa (deve eti/tavuk eti, pirinç, üzüm, soğan ve baharatlarla) ve mendi (kuzu eti/tavuk eti ve şehriyeyle) günümüzde en fazla rağbet gören yemeklerdir. Şehir merkezlerinde çok sayıda çay evi bulunmakta ve çayla birlikte çeşitli kurabiyeler de yenilmektedir. Ayrıca, tatlı ve peynirli bir karşımdan oluşan hurma dolması önemli bir diğer yiyecektir.

Arabistan mutfağının diğer bir özelliği, yemeklerin el ile yenilmesidir. Bu uygulama, evlerde olduğu kadar ticari restoranlarda da görülebilmektedir. Arabistan mutfağında özellikle öğle ve akşam yemeklerinde pilav mutlaka sofrada yer almaktadır. Arabistan mutfağının en bilinen yemekleri ise pilav ve haşlanmış ettir.

Çay, Arabistan’da en çok bilinen ve tüketilen içecektir. Çay, demlenirken içerisine mutlaka şeker atılmaktadır. Çay demlendikten sonra servis edilirken yanında da mutlaka şeker ikram edilmektedir.