Frédéric-Charles-Pierre-Edouard Bargone adıyla Lyon’da dünyaya geldi (1876). Claude Farrère yazarın takma adıdır. Askeri okula girmeye hak kazandı (1894). 1898’de yazmaya başladı. O zamanki deyimle, korvet kaptanı veya miralay rütbesiyle 25 sene hizmet verdikten sonra istifa etti. Bu esnada, İstanbul’a 1903 yılında Pierre Loti’nin kaptanlığındaki Vatour gemisiyle geldi. Ara ara gidip gelen seyyah, İstanbul’a ve Türkiye’ye olan hayranlığını sık sık dile getirdi.

Les Civilisés (Uygar) adlı romanı, Goncourt Edebiyat Akademisi Ödülü’ne layık görüldü (1905). Türkiye ile çok sıcak ilişkiler kurmuş olan yazarın Türkiye ile ilgili birçok yayını da bulunmaktadır. L’Extraordinaire Aventure d’Achmet Pacha Djemaleddine: Pirate, Amiral, Grand d’Espagne et Marquis (1921) Osmanlı İmparatorluğu’nun önemli denizcilerinden Ahmet Paşa ile ilgili bir seyahatnamedir. Kendi deyimiyle, “birdenbire başını açan Türk kadınının yeni koşulları ile ilgili” romanı Les Quatre Dames d’Angora (Ankaralı Dört Hanım) 1933'te yayınlandı. L’Homme qui assassina adlı eserinde XX. yüzyılın başlarındaki İstanbul’u yansıttı. Türkiye tarihi ile ilgili diğer yayınları arasında Roxelane: Tragédie (1951) ve La Dernière Porte (Son Kapı) (1951) adlı eserleri bulunmaktadır. Türklerin Manevi Gücü adlı seyahatnamesinde kendi tecrübelerinden izler taşıyan anlatılar aracılığıyla Türk kültürünü Batıya kendi bakış açısıyla tanıttı. Türklere olan hayranlığını bir kez daha dile getiren yazar, Türkiye ile Fransa’nın birbirine nasıl bağlı olduğunu şu şekilde ifade etmektedir: “Türkiye’nin kaybettiği her karış toprak Fransa’nın kaybettiği toprak demektir. Bulgarların, Sırpların yahut Yunanlıların atacağı her adım biz Fransızlar için gerileme demektir”. Hatta 18. 06. 1922 tarihinde Büyük Taarruz başlamadan önce Atatürk ile İzmit’te bir görüşme yaptı ve Milli Mücadele’ye destek verdiğini söyledi ve süreç içerisinde mücadeleye destek veren birçok yazı yazdı.