Turizmde Ergonomi

Turizm sektörü birçok ekonomik etkiye yol açan ve dünyanın en hızlı büyüyen sektörlerinden biridir. Hem gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkeler ekonomik büyümeleri için gelirlerini turizm yoluyla artırmaya çalışmaktadırlar. Ülkelerin bunu başarması için kesinlikle bazı yollar vardır. Ancak bunlardan en önemlilerinden biri ergonomi kavramıyla yakından ilgilidir.

Ergonomi kelimesi, ergon, iş (çalışma) ve nomos yasa, kural anlamına gelen iki Yunanca kelimenin bir araya gelmesinden oluşmaktadır. Bu nedenle, ergonomi insan çalışmalarının yasası olarak ifade edilmektedir. Ergonomi, insanlar ve teknik sistemler arasındaki bağlantıları inceleyen bir bilim dalıdır. Ergonominin amacı, çalışanlar için enerji tasarrufu sağlayan insan çalışmalarına yönelik yaklaşımları keşfetmenin yanı sıra, daha sonra şirket için daha yüksek kar seviyeleri ile sonuçlanan güvenliğini ve makul bir refah seviyesini sağlamaktır. Bunun olması için, turizm sektöründeki çalışanların rahat çalışması amacıyla doğru ortamı oluşturmak gerekmektedir. Tarih boyunca, ergonominin ne anlama geldiği ile ilgili bakış açısı değiştikçe birçok farklı tanımı ortaya çıktı. Jastrzombowsky’ye göre ergonomi iş bilimidir, yani insan becerileri ve yetenekleri bilimidir. Grandjean ana göre ergonomi işle ilgili fizyoloji, psikoloji ve anatomi gibi farklı bilimlerin toplamıdır. Sanders ve McCormick’e göre ise ergonomi, çalışma ortamını planlarken dikkat edilmesi gereken insan becerileri, bloklar ve davranış kalıpları hakkındaki bilgilere ve süreçlere odaklanmaktadır.

Ergonomi, çalışanlar için uygun bir iş ortamı tasarlayarak, yaptıkları işin daha güvenli ve daha verimli olmasını sağlamaktadır. Ergonomik çözümler uygulamak, çalışanları daha konforlu hâle getirmekte ve verimliliklerini artırabilmektedir. Ergonominin temel amacı, bireyi işe değil işi bireye göre uyarlamaktır. İyi ergonomik çözümler uygulamak, verimlilik artışı, çalışanların sağlığı ve güvenliği, yüksek iş tatmini ve devlet düzenlemelerine daha iyi uyumu sağlamaktadır.

İşyerinde ergonomik ilkelerin uygulanması, verimlilikte artış, işçilerin sağlığı ve güvenliğinde artış; işçi tazminat taleplerinde azalma; yasal düzenlemelere uyum; artan iş tatmini; artan iş kalitesi; işten ayrılma niyetinde azalma; işyerinde zaman kaybında azalma; çalışan moralinde artma; devamsızlık oranında azalma vb. sonuçları olabilmektedir.

Uluslararası Ergonomi Derneği (IEA), ergonomiyi diğer adıyla insan faktörlerini, insan ve bir sistemin diğer unsurları arasındaki etkileşimlerin anlaşılması ve insan refahını ve genel sistem performansını optimize etmek için teori, ilke, veri ve yöntemleri uygulayan meslek ile ilgili bilimsel bir disiplin olarak tanımlamaktadır. İnsan faktörleri uzmanları, insanların ihtiyaçları, yetenekleri ve kısıtlamalarıyla uyumlu olmalarını sağlamak için görevlerin, işlerin, ürünlerin, ortamların ve sistemlerin tasarlanmasına ve değerlendirilmesine katkıda bulunmaktadır. Ergonomi disiplini, fiziksel, bilişsel, sosyal, organizasyonel, çevresel ve diğer ilgili faktörleri göz önünde bulunduran iş sistemleri tasarımına bütünsel ve insan merkezli bir yaklaşımı teşvik etmektedir.

İşyerinde ergonomi, iş ekipmanlarının ve görevlerin tasarımına ve iş organizasyonuna uygulanmaktadır. Genellikle iş sağlığı ve güvenliğinin önemli bir parçası olduğu için mesleki ergonomi olarak da adlandırılmaktadır. Bu sayede güvenli, tatmin edici ve verimli bir çalışma ortamı dizayn edilerek çalışanlarda sağlık, verimlilik ve refahı teşvik etmeyi amaçlamaktadır. Ergonominin temel amacı, çalışma hayatının yaşam kalitesini artırmak, yaralanma veya hastalık risklerini azaltmak olduğu için, iş sağlığı ve güvenliği yönetiminde önemli bir rol oynamaktadır. İşyerinde iyi ergonomi, işçilerin verimliliğini ve moralini artırabilirken, işyerindeki yaralanmaları, hastalık iznini, personel devir hızını ve devamsızlığını azaltabilmektedir.

Yararlanılan Kaynaklar

Bence, R. (2018). Ergonomy in Commercial Kitchens – Challenges of Kitchen Technology in 2018. Budapest Business School University of Applied Sciences College of Commerce, Catering and Tourism Faculty of Tourism and Hotel Management; Fernandez, J. E. (1995). Ergonomics in The Workplace, Facilities, 13(4): 20-27; Işık, C., Küçükaltan, E. G., Çelebi, S. K., Çalkın, Ö., Enser, İ. ve Çelik, A. (2019). Tourism and Entrepreneurship: A Literature Review, Journal of Ekonomi, 1(1): 1-27; Karwowski, Waldemar (2012). Human Factors Functıon. (TURBAN: Gavriel Salvendy). Handbook Of Human Factors And Ergonomics. John Wiley & Sons: 3-73