XIV. yüzyıl Aydınoğulları Beyliği’nin mimari özelliklerini taşımaktadır. Kare planlı bir harime sahip olan Alparslan Mescidi moloz taş ve tuğla malzeme ile yapılmıştır. Düzensiz moloz taşların ve tuğlaların görünümünde kısmen uyumlu bir düzen vardır. Su basman seviyesine kadar iri taşlarla yapılır. Moloz taşlar yer yer tuğla dizisiyle çerçevelenerek bir cephe süslemesi oluşturulurken cephedeki düzensizlik açık bir şekilde görülmektedir. Yapının kubbesi sekizgen bir kasnakla çevrelenmektedir. Kubbeye geçiş ise mukarnaslı tromplarla sağlanmaktadır. Saçaklar, iki sıra kirpi saçak tekniğinde yapılarak cephe düzenine hareket kazandırmaktadır. Bu özellik yakın dönemde inşa edilen Osmanlı mimarisi erken dönem yapılarında da görülebilmektedir. Cepheden içe çekilerek yapılan pencereler ise iç içe çift kemerli olarak hacim bulmaktadır. Tuğla dizisiyle oluşturulan sivri kemerlerden dış çerçeveye oturan kemer dikdörtgen bir alınlık içine alınmaktadır. Giriş cephesinde kapının cepheden içe çekilerek yapıldığı görünüm pencerelerle paralel bir uygulamadır. Kapı kemerinin at nalı kemer, kapı ve kapı alınlığını çevreleyen kemerin ise sivri kemerlidir. Sivri kemer beden duvarları ile kasnağın birleştiği bölüme kadar yükseltilmektedir. Bu noktada kasnak yüzeyi ile cephenin kirpi saçakla bölünmeyerek bir bütün olduğu görülmektedir. Giriş cephesindeki pencerelerden doğuda yer alan dikdörtgen, batı kenardaki ise basit üçgenlerin oluşturduğu mukarnaslı bir görünüm kazanacak şekilde kademeli biçimlendirilmektedir. Bulunduğu parselin eğimine göre konumlanan Alparslan Mescidi, 1965 yılında restore edilmektedir. Restorasyonda kısmen değişikliğe uğramış olmakla birlikte, günümüzdeki hali ile yapı dönem mimarisini yansıtabilmektedir.